Het sprookje van de Timmerman en de Man in het mooie pak

In een stad, hier niet zo ver vandaan, leefde een timmerman met zijn vrouw en zijn zoon. De timmerman had een eigen timmerbedrijf. Maar hij was een voorzichtige zakenman. Hij nam niet meer werk aan hij aankon en er kwamen pas nieuwe mensen bij als hij zeker wist dat hij werk voor ze had. Ook zorgde hij goed voor zijn personeel. Ze noemden hem "baas", maar hij werkte nog gewoon met ze mee in de werkplaats.
Maar op een gegeven moment kwam er een meneer met een mooi pak aan en een aktetas onder zijn arm binnen. Hij vroeg of hij met de timmerman kon spreken. Die had daar eigenlijk geen tijd voor. Ze waren net met een klus bezig die een beetje tegenviel, maar wel op tijd klaar moest zijn. Maar hij wilde niet onbeleefd zijn en nodigde man in het pak uit op zijn rommelige kantoortje.

De man in het mooie pak vertelde dat de timmerman een heel goed bedrijf had en dat hij daar best trots op kon zijn. Maar zei hij er bij:
"Het kan nog veel beter, maar dan moet het bedrijf wel groter worden. Dan komen er meer klanten. En ga je ook meer geld verdienen". Als hij dat wilde dan zou hij eerst meer geld in het bedrijf moeten investeren. En daar wilde de man in het mooie pak wel bij helpen.
De timmerman hoorde de man in het mooie pak aan. Hij had al vaker verhalen gehoord over bedrijven die moesten groeien, omdat anders de concurrentie te sterk zou worden Maar hij had helemaal geen zin om zijn bedrijf te laten groeien. Hij vond dat het wel goed zo.
"Nee", zei de timmerman tegen de man in het mooie pak, "ik ga niet uitbreiden. Ik moet maar weer eens aan het werk". En hij liep om het bureau heen naar de deur.
Maar de man in het pak stond op, ging voor de deur staan en zei:
"Ik wil je bedrijf ook wel kopen". En hij noemde een heel hoog bedrag.
"Ik zal er over nadenken", zei de timmerman. Eigenlijk meer om van hem af te zijn, want verkopen wilde hij ook niet.

's Avonds thuis aan tafel vertelde de timmerman aan zijn vrouw wat de man in het mooie pak gezegd had .
"Hoe veel wilde de man dan voor het bedrijf betalen?", vroeg zijn vrouw. Toen de timmerman het bedrag noemde, knipperde zij met de ogen.
"Weet je wel wat dat betekent? Als je dat doet, dan hoef je nooit meer te werken. Dan kunnen we een camper kopen en eindelijk naar de Noordkaap rijden, wat we al zo lang graag willen".
Het was waar. De timmerman en zijn vrouw hadden vaak samen gedroomd over verre reizen, vooral naar de Noordkaap, die geheimzinnige noordelijkste punt van het vasteland van Europa.
Die nacht kon de timmerman niet in slaap komen. Wat moest hij doen? Alles laten zoals het was en gewoon met de jongens doorwerken? Of toch verkopen, vrij zijn en samen met zijn vrouw mooie reizen maken? Voor hun zoon hoefden ze niet meer thuis te blijven, die studeerde en woonde niet meer bij hen. Vroeg in de ochtend viel hij in slaap. Hij was er uit. Het moest maar gebeuren: het bedrijf verkopen aan de man in het mooie pak.

Het timmerbedrijf werd verkocht, de camper gekocht en een paar jaar lang maakten de timmerman en zijn vrouw mooie reizen met de camper, en natuurlijk ook naar de Noordkaap.

Maar met het bedrijf ging het in die tijd niet goed. De man in het mooie pak zorgde er inderdaad voor dat het bedrijf groeide. Ja, hij kocht zelfs nog meer timmerbedrijven op. Maar toen de crisis kwam en er minder opdrachten waren, kon het met schulden beladen timmerbedrijf al heel snel niet meer aan zijn verplichtingen voldoen en ging het als een van de eerste failliet. Al het personeel werd ontslagen.
Aan de keukentafel bespraken de timmerman, zijn vrouw en zoon, die inmiddels afgestudeerd was deze situatie. Alle drie vonden ze het jammer dat het mooie bedrijf, dat meer dan 30 jaar had bestaan, zo snel verdwenen was.

Maar de zoon van de timmerman had al een plan in zijn hoofd. Voorzichtig polste hij zijn vader.
"Pa, als jij het bedrijf nu weer terugkoopt, dan gaan we het samen weer opbouwen. Zodra het op zijn benen staat, kunnen jij en ma weer met de camper op stap en blijf ik hier werken".
De timmerman en ook zijn vrouw vonden dit een heel goed plan. Het bedrijf werd gered en de toekomst van de zoon was gegarandeerd.
Voor een appel en een ei kon de timmerman het timmerbedrijf weer terugkopen. De oude klanten en de trouwe werknemers kwamen razendsnel terug. Het bedrijf ging weer draaien als vanouds. En hopelijk leven ze allemaal nog lang en gelukkig.

Dit was het sprookje van de timmerman en de man in het mooie pak. In de volgende blog lezen jullie het werkelijke verhaal van dit bouwbedrijf.