Het echte verhaal van de Timmerman en de Man in het mooie pak

Een sprookje is eigenlijk een verdichting van de werkelijkheid. En dan bedoel ik met verdichting dat er wat omheen verzonnen is. Hoe veel ik bij het sprookje De timmerman en de man in het mooie pak  verzonnen heb, laat ik na lezing van deze blog aan jullie beoordeling over. Heeft het een kern van waarheid? Of meer dan dat?

Jeen Veenstra (67) was eigenaar van de goed lopende onderneming Cenes en Drachten, gespecialiseerd in het bouwen van bedrijfsinterieurs, beursstands en scheepsbetimmeringen. In 2011 verkocht Veenstra dit bedrijf met een orderportefeuille van 5,5 miljoen Euro aan werknemer Eric Moorlag en accountant Wiebo de Vries. Van zichzelf zegt De Vries in het krantenartikel op 24 maart 2015 in de Leeuwarder Courant dat hij "altyd wat foarsichtich" was. Dat waren zijn opvolgers niet. In 2012 kochten zij concurrenten in Kollum en Tynaarlo op. Daar hebben ze niet lang plezier van gehad, want in oktober 2014 ging het dertig jaar oude bedrijf failliet met een schuld van 1,1 miljoen en stonden de 22 werknemers op straat.

Jeen Veenstra genoot inmiddels van zijn pensioen en zijn vrijheid. Hij had een camper gekocht en samen met zijn vrouw een reis naar de Noordkaap gemaakt. En daarna nog een reisje naar de oudste dochter in het Engelse Cornwall.
Weer thuis aan de keukentafel, samen met zoon Geert Wietze (inmiddels afgestudeerd aan de NHL) bespraken ze de tragische teloorgang van het bedrijf Cenes. Geert Wietze vertelde dat hij na wat wisselende baantjes wel wat vastigheid wilde. Dat zette vader Jeen aan het denken. Hij ging naar de curator Piet van Zandbergen en niet veel later was hij weer eigenaar van zijn oude bedrijf.
Met zijn zoon, drie vaste medewerkers en zeven inhuurkrachten wordt het bedrijf nu weer opgebouwd onder het motto "Cenes in vertrouwde handen, bescheidener doorgaan naar groter worden". 
En de camper? Die wordt binnenkort weer uit de stalling gehaald: "It hindert my neat, dy trije minsken binnen wol los fertroud".

Nu mijn sprookje, is dat wel een sprookje? Eén ding klopt al niet, mijn sprookje eindigt niet in de verleden tijd en ook niet stellig met de zin: "En zij leefden nog lang en gelukkig". Ook moeten sprookjes altijd een moraal hebben. Wat is de moraal van mijn sprookje?