Advies aan WA: blijf een boerenlul

Beste Willem-Alexander,

Ja Willempie, dat was even schrikken, die uitslag van de enquête van Hart van Nederland. In korte tijd een flinke deuk in het vertrouwen in het koningshuis. Dus in jou. Van 76 naar 47%, dat is niet niks. Ik weet zeker dat de leden van het Republikeins Genootschap zich nu in de handen wrijven bij het vooruitzicht van een mogelijke omwenteling. Daarom denk ik dat we hier niet te luchtig over moeten doen. Van dit soort enquêtes leren we dat het ook de verkeerde kant op kan gaan met onze WA en het hele circus om jou heen. Daarom is dit een goed moment voor bezinning.

Moorkop mag niet meer

Een tijdje geleden was ik bij de bakker om een brood te kopen. Maar toen ik in de vitrine  een prachtige moorkop met donkerglanzende chocolade en een toefje slagroom erop in de vitrine zag liggen kon ik de verleiding niet weerstaan. Ik vroeg de juffrouw achter de balie of ze voor mij twee moorkoppen in wilde pakken. Maar in plaats dat ze een doosje pakte om het gevraagde te doen, keek ze me zenuwachtig aan. Verbaasd keek ik van haar naar de andere klanten in de winkel, die mij allemaal vol weerzin aanstaarden.
"Dat mag u niet meer zeggen, meneer", zei de juffrouw schuchter. "Dat is beledigend". 

Het vertrouwen komt te voet en gaat te paard

Vier jaar lang hebben de Amerikanen, en met hen de hele wereld, kunnen zien wie Donald Trump werkelijk is. Als president is hij doorgegaan met wat hij zijn hele leven al doet: mensen die daar vatbaar voor zijn de illusies verkopen die hem in een machtspositie brengen. Zo is hij president geworden en dat vier jaar lang kunnen blijven. En dat lukte omdat hij een meester is in liegen, bedriegen, bedreigen en mensen tegen elkaar uitspelen.

De president die het land verdient

Wie ook de presidentsverkiezing in de Verenigde Staten wint op 4 november, hij wordt de leider van een land dat in veel opzichten min of meer bankroet is. Ik wil jullie niet vermoeien met te veel cijfers - blogs zijn daar gewoon niet geschikt voor - , maar die zijn zwak uitgedrukt niet al te hoopgevend. En dan beperk ik me hier tot het materiële en laat ik de onoverbrugbare tegenstellingen, het onderlinge wantrouwen en de onderlinge haat nu achterwege.

Besmet met Covid-19?

Afgelopen zaterdagavond voelde ik me niet zo goed. Lichte hoofdpijn en misselijk. Zeer tegen mijn gewoonte - wij drinken al een hele tijd geen alcohol meer - had ik twee glaasjes port gedronken. Vóór het naar bed gaan zei ik tegen mijn vrouw: "Ik voel me niet goed. Ik denk dat die portjes niet goed gevallen zijn".
In bed werden de misselijkheid en de hoofdpijn erger en kon ik niet warm worden. Van in slaap vallen was dus geen sprake. Rond 02.00 uur besloot ik om naar het bed in de logeerkamer te gaan om met mijn gedraai en gekreun Marja's nachtrust niet te verpesten. Later in de nacht haalde ik de thermometer om te kijken of ik ook koorts had. Geen echte koorts, wel verhoging, 37.9 graden.

Koning meer dan "een beetje dom"

Bijna 20 jaar geleden sprak Maxima -  toen nog geen prinses of koningin - bij haar introductie aan de pers en dus ook aan het volk op de televisie de legendarische woorden "Hij was een beetje dom". Haar aanstaande gemaal zat er een beetje schaapachtig naast te ginnegappen. Hij was inderdaad  "een beetje dom" geweest, omdat hij enkele weken daarvoor  -  een jonge man nog  -  in een crisissituatie een nogal onhandig antwoord had gegeven op een kritische vraag van een journalist over  zijn aanstaande schoonvader, aan wiens handen als ex-minister van de Argentijnse junta nogal wat bloed kleefde. Maxima redde hem tijdens deze presentatie met deze charmante  en ogenschijnlijk spontane opmerking. Spontaan waren deze woorden overigens in het geheel niet. De vraag werd natuurlijk verwacht en dit antwoord functioneerde uitstekend als bliksemafleider van de inderdaad toen als "onhandig" bekend staande kroonprins. En als mooie bijvangst won zij - zeker ook door haar betoverende glimlach -  in één klap de harten van alle aanwezige journalisten en natuurlijk van bijna het voltallige Nederlandse volk.

Geld en Geloof, onze kernwaarden

Hoe veel er in 400 jaar tijd ook veranderd is, wij zijn er als klein land in geslaagd onze specifieke kernwaarden overeind te houden. We zijn in staat geweest om van een half verzopen land een vruchtbare en leefbare delta te maken voor 17 miljoen mensen. We hebben talloze oorlogen gevoerd,  meegemaakt en als land overleefd. We hebben een wereldrijk (meer een handelsrijk trouwens) opgebouwd en weer af laten brokkelen. We hebben als klein land mede aan de basis gestaan van technische ontwikkelingen die de wereld veranderd hebben. We zijn in staat geweest om met innovatieve ontwikkelingen in de landbouw en de veeteelt de tweede voedselexporteur van de wereld te worden. 

Pers helpt populisten

In het artikel Beste nieuwsmedia, versla de VS niet langer als een democratie van Rutger Bregman in de De Correspondent komt veel aan de orde. Een paar zaken springen er uit. In Amerika zien we een verwording van de democratie naar een kleptocratie (land met een uiterst corrupte regering) en uiteindelijk een autocratie (land geleid door leider met absolute macht). Deze ontwikkeling zien we duidelijk vorm zien krijgen na de verkiezing van Donald Trump tot president. Maar Bregman maakt ons duidelijk dat deze verkiezing en zijn beleid hier niet de oorzaak of het begin zijn, maar de uitkomst van een ontwikkeling die al decennia lang duurt. Een ontwikkeling trouwens die bijna altijd een zelfde patroon volgt. Eerst is er populisme met een sterke leider die weet hoe het allemaal moet en zegt dat als enige te kunnen regelen. Maar als een populist aan de macht komt, zegt hij zijn doel niet te kunnen bereiken met kritische politici en journalisten die in zijn nek hijgen. Dus weg met de democratie en de vrije pers. En zo wordt een populist, als hij de kans krijgt, vanzelf een autocraat, die weer alleen maar aan de macht kan blijven als hij een kleine groep vrienden kan plezieren, lees verrijken. We zien het op dit moment en veel landen in en buiten Europa gebeuren.

Coronaspook waart nog rond

 

 

 

 

 

 

 

 

In de krant van vandaag, 7 oktober 2020 staan 16 koppen en dus ook artikelen over corona:
- Nood-covidzorg blijft langer overeind
- Water bij de wijn in nieuwe noodwet (wettelijke basis anti-coronamaatregelen)
- Finishen we dit jaar toch met een coronavaccin?
- Vorige week 27.485 mensen positief getest
- Moedermelk tegen corona
- App Coronamelder landelijk uitgerold
- Onderzoek: steun maatregelen daalt
- Zorgen bij specialisten over verpleeghuizen
- Mondkapjes in heel Italië, ook buiten
- Donald Trum: griep is dodelijker
- "Roken eist meer levens dan corona"
- SER: Nederland staat aan de vooravond van grote omscholing
- Mode-ontwerpster Moniek Miedema kan door corona niet meer betalen (modeketen failliet)
- Coronavirus slaat toe bij FC Den Bosch
- KNVB: 25 tot 30 miljoen euro nodig voor amateurclubs (o.a. door wegvallen kantine-inkomsten)
- Zoon neemt afstand van kapjesactie vader

Niet met een voorhamer, maar met een heimachine

Met hun documentaire The Planet of the Humans hebben Michael Moore (productie) en Jeff Gibbs (regie) voor nogal wat ophef gezorgd. Nou is dat bij de films van Moore niets bijzonders. Fahrenheit 11/9, Michael Moore in Trumpland, Bowling for Columbine, om er een paar te noemen kregen naast lof ook bakken met kritiek over zich heen. Datzelfde is het geval met The Planet of the Humans, een film over het klimaat en de milieubeweging. Maar er is één groot verschil, de kritiek komt nu niet zoals bij zijn vorige films uit de rechtse hoek, maar juist van de mensen die zich progressief noemen en hem als hun spreekbuis en medestrijder zien. In The Planet komt namelijk de milieubeweging zelf op de pijnbank te liggen.

Politiek: idealen versus eigenbelang

Als het cornavirus een aandeel heeft bij de totale ondergang van de politieke partijen Denk en 50+ dan is dat - naast alle ellende die het ook veroorzaakt - tenminste één positieve bijdrage aan onze maatschappij. Het kan natuurlijk geen toeval zijn dat in deze tijd van afzondering deze twee partijen precies tegelijk lijken te imploderen. Nu neem ik aan dat deze partijen vroeg of laat toch wel door geruzie uit elkaar gevallen zouden zijn.

Natuurtuin in wording-5: Van bagger naar bijna een bloemenzee

 In de tweede helft van januari plaatste ik mijn eerste blog over onze plannen voor een "natuurtuin"": Een gat is nog geen vijver. Dat klonk heel ambitieus en lijkt iets groots, maar in feite gaat het maar om een klein deel van ons stadstuintje. Het stuk bij de sloot van ongeveer 6 bij 3 meter willen we omtoveren in een klein biotoop van plaatselijke planten rond een vijver. Het begin was met recht "kaal" te noemen: alleen bagger met een gat dat met water uit de sloot een natuurlijke vijver moest worden. Wanneer zal dat ooit wat worden, vroeg ik me af.

We zijn nu 3,5 maand verder en de moddervlakte is tot mijn verbazing al bijna een echte bloemenzee geworden. Met enige trots - en met hulp van Marja die al die plantjes kent - staan op dit moment de volgende planten te bloeien: daslook, look zonder look, winterpostelein, paarse dovenetel, boterbloem, vergeet-mij-niet, wilde hyacint, hondsdraf, vogelmelk, witte dovenetel, witte en paarse smeerwortel, rode klaver, koekoeksbloem, koolzaad, nagelkruid, fluitekruid, madelief, pinksterbloem, judaspenning, robertskruid, gevlekt longkruid en kleine veldkers.

Meer foto's hieronder:

De Tiger king is de Lyer King

In 2005 verbaasde ik me er over hoe het mogelijk was dat de Polen massaal massaal stemden op boerenpummels als Jarosław Aleksander Kaczyński en zijn tweelingbroer. In 2011 werd dit raadsel voor mij opgelost. Tijdens onze camperreis door Polen zag ik onderweg talloze klonen van de Kaczynski broeders rondlopen. Zij waren gewoon het gezicht van Polen. Eén van hen is nu overleden - vliegtuigongeluk - maar de de Jaroslaw is nog steeds de premier met zijn uiterst nationaal conservatieve PiS partij. Dus veel is daar dus kennelijk nog niet veranderd.

Een luchtbelleven in een luchtbeleconomie

Dat het coronavirus de wereld in een crisis gestort heeft, is zeker. Maar is dit een pandemie als andere die we in het verleden gehad hebben, of is het erger? Nou weet ik dat mensen de neiging hebben om alles wat in hun tijd plaatsvindt "uniek" en "nog nooit vertoond" te noemen. Maar er is wel één groot verschil met alle andere besmettelijke ziektes in het verleden. En dat is de schaal waarop dit caronavirus heerst en wat er wereldwijd en bijna tegelijkertijd de gevolgen van zijn. Als je er goed naar kijkt, zou je kunnen zeggen dat de ziekte Covid-19 een echt eigentijdse ziekte is. Het is zo ongeveer het spiegelbeeld is van de wereld waarin wij leven. Het virus komt van een markt waar ze allerlei dieren bij elkaar proppen om op te eten. Het komt ook uit een land waar we ongeveer alles vandaan halen, China. Het verspreidt zich razendsnel. Het is niet te stoppen. De gevolgen zijn ontwrichtend en verbijsterend voor de hele wereld. En precies zo leven we.

"Die Duitsers hebben het goed voor elkaar"

Toen Marja en ik een aantal jaren geleden tegen onze buurman zeiden dat we met de camper een reis door Duitsland gingen maken, zei hij: "Die Duitsers hebben het goed voor elkaar". En we moesten hem gelijk geven, in Duitsland is het goed toeven.
Afgelopen zaterdag moest ik weer aan die uitspraak van mijn buurman denken. In de Leeuwarder Courant stond een artikel over Covid-19 met als kop: Duitsland heeft zijn zaakjes goed voor elkaar. Het belangrijkste feit in het artikel was het enorme verschil in sterftegevallen als gevolg van het coronavirus in Duitsland vergeleken met andere landen in Europa. Ook met Nederland.

Hardvochtige corona-angsthazen

Dit filmpje van een pimpelmeesje heb ik eergisteren gemaakt. Zeven dagen lang meldde dit vogeltje zich op deze manier bij onze achterdeur. Elke dag op dezelfde tijd, 17.30 uur. Ik wil naar binnen, leek hij ons te vertellen. De dag nadat ik deze opname gemaakt heb, is hij niet meer terug gekomen. Toen begreep hij kennelijk hoe hardvochtig wij als corona-angsthazen geworden zijn. 

Een hele schone wereld?

Het aantal besmettingsgevallen met het Coronavirus (officieel SARS-CoV-2 genaamd) dat de ziekte Covid-19 veroorzaakt blijft stijgen. Eigenlijk is dat vreemd. Al  minstens 14 dagen weet vrijwel iedereen dat dit virus bijzonder besmettelijk is en houden we trouw afstand van elkaar. Alhoewel het er nu op lijkt dat de besmettingscurve af gaat buigen, blijft het aantal nieuwe infecties op veel plaatsen hoog.

Het kan veel gekker

Gisteravond werd op de televisie het Coronalied gepresenteerd dat door 100 BN'ers gezongen was. Het doel er van is de mensen in deze moeilijke tijden met dit lied een hart onder de riem te steken . Of dat doel bereikt is, dat weet ik niet. Wel weet ik dat het vandaag veel mensen op de sociale media heeft beziggehouden. De reagluurders lijken zich er enorm aan te ergeren. Al deze informatie is voor mij tweede- of derdehands, want ik doe niet aan sociale media en ik kijk - behalve naar het 8 uur journaal - vrijwel nooit naar televisie. Op youtube heb ik wel even gekeken en geluisterd naar een stuk van deze ongetwijfeld goedbedoelde muzikale oppepper. Inderdaad, vriendelijk uitgedrukt: het is niet erg hoogstaand.

Als Italiaanse burgemeesters? Maar met minder temperament!

Toen Mark Rutte in zijn speech vanuit het Torentje zei dat het beleid van de regering m.b.t. Covid-19 gericht was op het verkrijgen van groepsimmuniteit, kreeg hij de wind van voren. Dat was geen goede communicatie. Dat schiep onduidelijkheid. Foei! Een week later haalde minister Grapperhaus het in zijn hoofd de mensen die in het weekend massaal naar het strand gingen asociaal te noemen. Dat kon natuurlijk niet. Foei, zo communiceer je niet. Een week later werden verdergaande maatregelen bekend gemaakt, maar was er nog onduidelijkheid over de precieze invulling daarvan. Foute communicatie. Weer foei! Gelijk boetes uitdelen bij overtreding? Foei, natuurlijk niet, eerst toespreken en uitleggen. 

Snap jij het? Ik niet!

Er is geen ontsnappen aan. Het Coronavirus Covid-19 beheerst ons leven totaal. Niemand heeft meer een wat wij "normaal leven" noemen. De angst heerst. Elke dag komen er weer meer besmettingen bij en zijn er helaas ook meer doden te betreuren. De teller staat nu op 8603 geregistreerde besmette personen en er zijn 546 mensen aan deze ziekte overleden. Met de kanttekening daarbij dat deze officiële cijfers een stuk lager zijn dan de werkelijke aantallen. En bijna iedereen, ook ik, vreest dat we er over een paar weken of maanden nog veel slechter voor kunnen staan.

Brabanders, roekeloos met infectie of gewoon dom?

Noord-Brabant is sinds de uitbraak van het Coivd-virus de "hotspot" van deze ziekte in Nederland. Je zult het misschien niet geloven, maar ik wist al vóór dit begon dat dit juist daar zou gebeuren. En daar had ik een reden voor. Op een avond in 1997, zat ik met mijn vrouw naar het NOS-journaal van acht uur te kijken. Bekend was dat in Brabant een geval van varkenspest was ontdekt.

Natuurtuin in wording-4: Aardig vol met planten

Speenkruid

In ons kleine stukje natuurtuin van ongeveer 20 vierkante meter staan inmiddels aardig wat planten. Dit is de huidige stand van zaken: paarse dovenetel, sleutelbloem, koolzaad, klein hoefblad, fluitenkruid, pitrus, groot hoefblad, vergeetmijnietje, wilgenroosje, madeliefje, kleine veldkers, judaspenning, robertskruid, koekoeksbloem, speenkruid en kleefkruid.

Hoe ik die namen allemaal te weten ben gekomen? Van mijn vrouw Marja natuurlijk en . . . van de app PlantNet op mijn mobiel. En wil je weten hoe ik aan deze planten gekomen ben? Ja, dat is een beetje lastig. Als goed "journalist" moet ik natuurlijk aan bronbescherming doen. Dat snap je wel.

Integreren, wie moet dat leren?

Om wille van de privacy wil ik deze blog anonimiseren. Het heeft zich namelijk in mijn omgeving afgespeeld en mensen die ik goed ken zijn er bij betrokken. Niet dat ik van plan ben om een soort "jij-bak-verhaal" te gaan schrijven. Zo van er is iets niet goed gegaan en dat is jouw schuld. Het is meer een poging tot een analyse van een probleem waar ik zelf ook geen oplossing voor weet, maar dat volgens mij in onze samenleving op veel plaatsen een rol van betekenis speelt. 

Natuurtuin in wording-3: Het begin van de inrichting

Het voorjaar komt er aan en om de vijver - met inmiddels de gewenste grootte en vorm - was tot nog toe alleen nog maar zwarte grond. En dat moet natuurlijk veranderen. Het idee is na lang wikken en wegen dat dit  stukje tuin moet gaan lijken op de rand van een weiland bij een sloot. En dan natuurlijk niet zoals de weilanden die we tegenwoordig overal zien met een egaal, gifgroen tapijt, maar een ouderwets weiland met allemaal verschillende planten, bloemen en grassen. 
Deze week ben ik met de inrichting begonnen. We hadden wat nog grote en kleinere stenen over en die heb ik op het schuine deel naar de vijver gelegd. "Stenen in een weiland?", hoor ik je zeggen. Inderdaad, maar ik heb ook gezegd dat het op een weiland moet lijken, het hoeft het niet te zijn. Ook het paadje van houtsnippers dat ik erin gelegd heb, zie je niet zo vaak in een weiland. Maar dat is vooral praktisch, omdat het nu zo nat en modderig is dat ik er haast niet kan lopen.
De eerste planten die ik er in gezet heb, zijn twee wilgenbomen (nu nog takken), fluitekruid, pitrus en hier en daar wat mos.We gaan kijken of dit aan gaat slaan.

Gezondheid-2: Wandelen voor welzijn

In mijn vorige blog (Hardlopers zijn doodlopers) heb ik me nogal kritisch uitgelaten over "hardlopers" met overgewicht, een slechte looptechniek en mensen die daar te laat mee begonnen zijn. En dat is de meerderheid van de "hardlopers" die ik zie. Maar er zijn ook mensen - van elke leeftijd! - die niet te zwaar zijn, een uitstekende looptechniek hebben en die mij met zichtbaar plezier, schijnbaar moeiteloos in een straf tempo voorbij rennen. Het is te zien dat zij al lang hardlopen en dat ook met veel plezier doen. Maar helaas. . . dat is een kleine minderheid en die trekt zich gelukkig van mijn blogje niets aan en blijft gewoon lekker door hollen. Houen zo!

Gezondheid-1: Hardlopers zijn doodlopers

Tijdens mijn dagelijkse wandelingen met hond Arie - twee maal daags gemiddeld 45 minuten - kom ik vaak hardlopers tegen. Nou ja, "hardlopers . . . ". In de meeste gevallen is het een soort veredeld sjokken. Ik heb de indruk dat de "hardloper" zelf de illusie heeft dat hij of zij echt hard loopt, maar er zijn er bij die mij wandelend amper in kunnen halen. Als dat het enige was wat me opviel, dan zou ik denken: ieder zijn meug, maar niet de mijne en er verder vrede mee hebben. Maar er is meer. 

Natuurtuin in wording-2: Vijver met water

De vele regen en gezondsheids-klachten hebben de werkzaamheden aan de "natuurtuin in wording" een tijdje opgehouden, maar de volgende stap is gezet. De vijver is gegraven en . . . er staat water in. Nogal voor de hand liggend zul je zeggen, maar dat is het niet. De bedoeling is dat het een natuurlijke tuin wordt, dus ook met een "natuurlijke vijver". En niet een gat met een lap plastic er in. Daarvoor moest ik zo diep graven als het water in de sloot er naast hoog staat. En dat viel nog niet mee, want eerst kwam er helemaal geen water. Later gelukkig wel. Toen dat gebeurd was, vond ik het maar een klein bakje met water. Dus heb ik er deze week een stuk bij gegraven. En dit is het resultaat. Als het droger wordt - met die natte klei kan ik niks - ga ik verder met modelleren. En dan is het wachten op het voorjaar en de planten.

Hoe kunnen de Amerikanen zich van Donald Trump bevrijden?

Ook al schrijf ik er op dit blog bijna niet meer over, de "kwestie Trump" volg ik nog steeds op de voet. Het is en blijft verbijsterend om te zien hoe in een groot en machtig land in drie jaar tijd de tot dan toe sterke democratische instituties en tradities verpulverd dreigen te worden. Waardoor? Eigenlijk tamelijk eenvoudig. Door een als een maffiabaas functionerende president, gesteund door machtige veelal buiten beeld blijvende groep belanghebbenden en . . . de angst die de mensen om hem heen hebben voor het uitspreken van een mening die de "boven hen gestelden" niet bevalt.

De centrale vragen zijn nu: wat gaat er gebeuren als Donald Trump en zijn companen in november 2020 herkozen worden? En hoe kunnen de Democraten zich daar het beste tegen verweren?

Beeldverslag camperreis: Ardennen - Saargebied december 2019

In december 2019 heb ik een camperreis gemaakt. In België het ik het natuurgebied de Hautes Fagnes in de Ardennen (B) bezocht en ben ik naar het Bastogne Warmuseum geweest. Net over de grens, wat verder naar het oosten, ben ik in het Saargebied in Duitsland naar de Völklinger Hütte gereden. Dat is een grote, oude, in 1986 stilgelegde staalfabriek die nu in zijn geheel op de werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. Dit alles heb ik geprobeerd in een beeldverslag van zes minuten te persen. Voor wie het interesseert:

"Walking around the Collosseum" - 320 n.C.

Een digitale reconstructie van Rome rond het Collosseum. Tien minuten lang zweef je door een prachtige stad zoals die er bijna 2000 jaar geleden was. Gewoon prachtig om even mee te vliegen en te dromen.

"Het Water Komt" gratis en voor niks

Vanmorgen las ik in de Leeuwarder Courant een artikel over een nieuw boek van Rutger Bregman,  Het water komt. In dit boek schrijft hij aan de hand van onderzoek en gesprekken met veel wetenschappers dat het voortbestaan van ons land in de redelijk nabije toekomst allerminst zeker is. Als de stijging van de temperatuur doorgaat, zou de zeespiegel wel eens meer dan 4 of 5 meter hoger kunnen komen. Als dat werkelijkheid wordt, dan zijn de mogelijkheden van onze ingenieurs om in het westen van het land de voeten nog droog te houden uitgeput. Steden als Amsterdam, Haarlem, Leiden, Den Haag en Rotterdam moeten we dan als verloren beschouwen. Let wel, dat is het hart van ons land, waar de meeste mensen wonen en waar we in feite ons geld verdienen! En dan heb ik het nog niet over de historische en culturele waarde. In feite houdt ons land dan op te bestaan.

Miljonairs tegen hooivorken

"De superrijken en multinationals moeten meer belasting betalen, anders dreigen er rampen. . . .  Belasting- hervormingen moeten een einde maken aan extreme, destabiliserende ongelijkheid. Die veroorzaakt spanningen in en tussen landen. Die onrust zal leiden tot een ontoereikende reactie op de klimaatcrisis. Dit is rampzalig voor iedereen, inclusief miljonairs en miljardairs. . . . . . . Zij wijzen op het recordaantal miljardairs die meer geld dan ooit bezitten, terwijl de armste helft van de mensheid arm blijft. Belastingen zijn de „enige aangewezen weg” om te zorgen dat er wordt geïnvesteerd in de zaken die nodig zijn, . . "

Natuurtuin in wording - 1: Een gat is nog geen vijver

Het leven is vol verrassingen. Nooit heb ik enige belangstelling voor tuinen gehad. En ik heb er ook geen bal verstand van. Verschil tussen de "goede" planten en het "foute" onkruid is door mij niet waarneembaar. En eerlijk gezegd snap ik ook niet waarom dat belangrijk is. Nou, dan begrijp je wel met wat voor een "tuindummie" je hier te maken hebt. Maar wat gebeurt: ineens ben ik in een echt "tuinavontuur" beland. De voorgeschiedenis.

Regenboog en klimaatschaamte

Heb jij ook last van klimaatschaamte? Wij weten toch allemaal - enkele gestoorde of amorele "klimaatontkenners" daargelaten - dat door onze manier van leven het klimaat verandert en de temperatuur alsmaar stijgt. De gevolgen voelen we en lezen we dagelijks in de krant: hete zomers en slappe winters, natuurrampen in alle soorten en maten, zeespiegelstijging, enz. Ik ben er zeker van dat we allemaal last van klimaatschaamte hebben.

Nog steeds naïef

Toen ik 14 of 15 jaar was, ging ik samen met een vriend naar een feestje van vrienden van die vriend. Van dat feest kan ik me weinig herinneren. Maar één gebeurtenis staat onuitwisbaar in mijn geheugen gegrift. In de loop van de avond gingen we een spelletje spelen. Met z'n allen in een kring met een wit laken tussen ons in onze handen. Hoe het spelletje precies ging, weet ik niet meer. Maar wel dat door tellen, loten of vragen telkens een jongen en een meisje samen onder dat laken verdwenen. Nu moeilijk voor te stellen, maar ik had geen idee wat daar gebeurde. Maar daar kwam ik achter toen ik zelf met een meisje onder dat laken zat. Het meisje pakte me onmiddellijk stevig vast en begon mij uitgebreid op mijn mond te kussen. Voor het eerst in mijn leven. Hoewel ik korte tijd niet wist wat ik precies moest doen, realiseerde ik me dat ik moest oppassen om niet als het "lulletje rozenwater" gezien te worden dat ik in werkelijkheid was. Dus probeerde ik haar kussen . . . 

Beeldverslag bezoek Tropenmuseum

In november 2019 hebben Marja en ik het Tropenmuseum in Amsterdam bezocht. Hier een korte beeldpresentie voor wie bang is dat dit prachtige museum ooit wegbezuinigd wordt, zoals tijdens het eerste kabinet Rutte bijna gebeurd is: