Het kan veel gekker

Gisteravond werd op de televisie het Coronalied gepresenteerd dat door 100 BN'ers gezongen was. Het doel er van is de mensen in deze moeilijke tijden met dit lied een hart onder de riem te steken . Of dat doel bereikt is, dat weet ik niet. Wel weet ik dat het vandaag veel mensen op de sociale media heeft beziggehouden. De reagluurders lijken zich er enorm aan te ergeren. Al deze informatie is voor mij tweede- of derdehands, want ik doe niet aan sociale media en ik kijk - behalve naar het 8 uur journaal - vrijwel nooit naar televisie. Op youtube heb ik wel even gekeken en geluisterd naar een stuk van deze ongetwijfeld goedbedoelde muzikale oppepper. Inderdaad, vriendelijk uitgedrukt: het is niet erg hoogstaand.

Als Italiaanse burgemeesters? Maar met minder temperament!

Toen Mark Rutte in zijn speech vanuit het Torentje zei dat het beleid van de regering m.b.t. Covid-19 gericht was op het verkrijgen van groepsimmuniteit, kreeg hij de wind van voren. Dat was geen goede communicatie. Dat schiep onduidelijkheid. Foei! Een week later haalde minister Grapperhaus het in zijn hoofd de mensen die in het weekend massaal naar het strand gingen asociaal te noemen. Dat kon natuurlijk niet. Foei, zo communiceer je niet. Een week later werden verdergaande maatregelen bekend gemaakt, maar was er nog onduidelijkheid over de precieze invulling daarvan. Foute communicatie. Weer foei! Gelijk boetes uitdelen bij overtreding? Foei, natuurlijk niet, eerst toespreken en uitleggen. 

Snap jij het? Ik niet!

Er is geen ontsnappen aan. Het Coronavirus Covid-19 beheerst ons leven totaal. Niemand heeft meer een wat wij "normaal leven" noemen. De angst heerst. Elke dag komen er weer meer besmettingen bij en zijn er helaas ook meer doden te betreuren. De teller staat nu op 8603 geregistreerde besmette personen en er zijn 546 mensen aan deze ziekte overleden. Met de kanttekening daarbij dat deze officiële cijfers een stuk lager zijn dan de werkelijke aantallen. En bijna iedereen, ook ik, vreest dat we er over een paar weken of maanden nog veel slechter voor kunnen staan.

Brabanders, roekeloos met infectie of gewoon dom?

Noord-Brabant is sinds de uitbraak van het Coivd-virus de "hotspot" van deze ziekte in Nederland. Je zult het misschien niet geloven, maar ik wist al vóór dit begon dat dit juist daar zou gebeuren. En daar had ik een reden voor. Op een avond in 1997, zat ik met mijn vrouw naar het NOS-journaal van acht uur te kijken. Bekend was dat in Brabant een geval van varkenspest was ontdekt.

Natuurtuin in wording-4: Aardig vol met planten

Speenkruid

In ons kleine stukje natuurtuin van ongeveer 20 vierkante meter staan inmiddels aardig wat planten. Dit is de huidige stand van zaken: paarse dovenetel, sleutelbloem, koolzaad, klein hoefblad, fluitenkruid, pitrus, groot hoefblad, vergeetmijnietje, wilgenroosje, madeliefje, kleine veldkers, judaspenning, robertskruid, koekoeksbloem, speenkruid en kleefkruid.

Hoe ik die namen allemaal te weten ben gekomen? Van mijn vrouw Marja natuurlijk en . . . van de app PlantNet op mijn mobiel. En wil je weten hoe ik aan deze planten gekomen ben? Ja, dat is een beetje lastig. Als goed "journalist" moet ik natuurlijk aan bronbescherming doen. Dat snap je wel.

Integreren, wie moet dat leren?

Om wille van de privacy wil ik deze blog anonimiseren. Het heeft zich namelijk in mijn omgeving afgespeeld en mensen die ik goed ken zijn er bij betrokken. Niet dat ik van plan ben om een soort "jij-bak-verhaal" te gaan schrijven. Zo van er is iets niet goed gegaan en dat is jouw schuld. Het is meer een poging tot een analyse van een probleem waar ik zelf ook geen oplossing voor weet, maar dat volgens mij in onze samenleving op veel plaatsen een rol van betekenis speelt. 

Natuurtuin in wording-3: Het begin van de inrichting

Het voorjaar komt er aan en om de vijver - met inmiddels de gewenste grootte en vorm - was tot nog toe alleen nog maar zwarte grond. En dat moet natuurlijk veranderen. Het idee is na lang wikken en wegen dat dit  stukje tuin moet gaan lijken op de rand van een weiland bij een sloot. En dan natuurlijk niet zoals de weilanden die we tegenwoordig overal zien met een egaal, gifgroen tapijt, maar een ouderwets weiland met allemaal verschillende planten, bloemen en grassen. 
Deze week ben ik met de inrichting begonnen. We hadden wat nog grote en kleinere stenen over en die heb ik op het schuine deel naar de vijver gelegd. "Stenen in een weiland?", hoor ik je zeggen. Inderdaad, maar ik heb ook gezegd dat het op een weiland moet lijken, het hoeft het niet te zijn. Ook het paadje van houtsnippers dat ik erin gelegd heb, zie je niet zo vaak in een weiland. Maar dat is vooral praktisch, omdat het nu zo nat en modderig is dat ik er haast niet kan lopen.
De eerste planten die ik er in gezet heb, zijn twee wilgenbomen (nu nog takken), fluitekruid, pitrus en hier en daar wat mos.We gaan kijken of dit aan gaat slaan.

Gezondheid-2: Wandelen voor welzijn

In mijn vorige blog (Hardlopers zijn doodlopers) heb ik me nogal kritisch uitgelaten over "hardlopers" met overgewicht, een slechte looptechniek en mensen die daar te laat mee begonnen zijn. En dat is de meerderheid van de "hardlopers" die ik zie. Maar er zijn ook mensen - van elke leeftijd! - die niet te zwaar zijn, een uitstekende looptechniek hebben en die mij met zichtbaar plezier, schijnbaar moeiteloos in een straf tempo voorbij rennen. Het is te zien dat zij al lang hardlopen en dat ook met veel plezier doen. Maar helaas. . . dat is een kleine minderheid en die trekt zich gelukkig van mijn blogje niets aan en blijft gewoon lekker door hollen. Houen zo!