Afscheid van 2014 en voorspellingen voor 2015

En daar heb ik nu al die woorden voor nodig ...

Gisteravond heb ik naar het jaaroverzicht 2014 van het NOS-journaal gekeken. Elk jaar als ik dat doe, heb ik dezelfde ervaring: wat een hoop ellende is er dit jaar weer in de wereld gebeurd. Het komt natuurlijk extra hard binnen, omdat je dat allemaal in één uurtje de revue ziet passeren. En dan nog met de meest aangrijpende beelden ook. Elk jaar denk ik dan ook weer: dit jaar was toch wel een heel slecht jaar, volgend jaar zal het wel beter gaan. 
Maar al kijkend wist ik het al, dat zal ook voor 2015 zeker niet opgaan. Immers de meeste kwesties en conflicten die nu met een grote frequentie de voorpagina's halen, staan nog op het vuur en "sudderen" gewoon door. Waar en wanneer sudderen overgaat in overkoken, dat weet niemand, maar overkoken zullen ze zeker.

De kersttoespraak van koning Willy

Zo, de kerst zit er weer op. Nou nog Oud & Nieuw en dan hebben we die poppenkast van de emotiemaffia weer achter de rug. Heb je nog naar de kersttoespraak van Willem-Alexander gekeken? Ik niet. Ik wacht gewoon op de echte toespraak op Lucky TV door koning Willy zelf. Die wordt vast beter dan de van de autocue gelezen gaaptekst die hij van zijn niet van mummies te onderscheiden ambtenaren aangereikt krijgt. Willem-Alexander vind ik eigenlijk maar een beetje een lulletje rozenwater (hopelijk geen majesteitschennis ...), maar koning Willy vind ik echt een goeie gozer. Hij is authentiek, heeft humor, relativeert, gaat goed met mensen om. Echt top!

Ruilzeilen door Nederland

Soms ben je zonder dat je het zelf weet, zo maar ineens heel modern. Al decennia lang denk ik een reactionaire ouwe lul te zijn, maar dan blijkt plotseling slechts de helft van die stelling waar te zijn. Helaas wel die van "ouwe lul". Wat is het geval? In HP/De Tijd lees ik een artikel getiteld "Moderne ruilhandel".

Brief aan: Adri, Guusje en Marijke

Hallo Adri, Guusje en Marijke,

Jullie zijn mijn helden van de week, misschien wel van het hele jaar! Ga er maar aan staan. Eerst die helleveeg Schippers weerstaan. Zelden iemand zo chagrijnig in de Eerste Kamer zien zitten. Dan de hyperintelligente Samsom, die zich wat op de achtergrond hield omdat hij bang was weer in vloeken en tieren te vervallen. En tot slot die slijmbal Ascher. Heb je nog mazzel gehad dat draaikont Rutte zich er min of meer buiten hield.

Vereniging Gezond Verstand & Goed Gevoel (GV&GG)

Sinds gisteren ben ik ook, zoals dat heet, "op Facebook". Tot nog toe hield ik mij verre van wat men de "sociale media" noemt. Ik moest er niets van hebben. Allemaal onzin dat aan elkaar laten weten wat je de hele dag aan het doen bent. Maar nu ben ik toch om. Hoe komt dat? Eerlijk gezegd om een nogal zelfzuchtige reden. Ik vind namelijk dat ik wat te "verkopen" heb en ik denk dat dat beter lukt als ik ook "op facebook" ben. Ik wil namelijk graag mijn volgers (en eventuele nieuwe belangstellenden) laten weten wanneer er op Kierskeurig en op de website manboothond.nl een nieuwe blog of een filmpje geplaatst is.

Geloven tegen beter weten in

Op 65-jarige leeftijd is mijn vader overleden aan longkanker. Nu al weer heel veel jaren geleden. Hij was een zeer stevige roker. Zware shag van Van Nelle. Het is natuurlijk niet één op één, maar dat er een verband is tussen 50 jaar teer van Van Nelle in je longen pompen en longkanker krijgen, daar twijfelt inmiddels niemand meer aan. Overigens was dat toen ook wel duidelijk, hoor.
Toen de diagnose longkanker was vastgesteld, werd aan mijn moeder verteld dat kans op genezing uitgesloten was. Merkwaardig genoeg gaf de dokter mijn vader niet dezelfde informatie. Dat zag men in die tijd (jaren 70) als een taak van de familie. Wel kreeg mijn vader van de dokter het raad mee om niet meer te roken. Hij zelf peurde uit dit advies de hoop dat genezing nog best mogelijk was.

Gedicht van de maand: De schalmei

Mijn plan is om Kierskeurig met een een paar vaste rubrieken te verrijken. Eén daarvan wordt de rubriek "Gedicht van de maand: ... ". Elke maand wil ik een blogje maken waarin een gedicht dat mij aanspreekt centraal staat. Niet simpel een gedichtje overtypen en op het blog plaatsen, maar er wel iets aan toevoegen. Niet om het mooier of begrijpelijker te maken, maar om aan te geven waarom ik dit gedicht de moeite waard vind om gelezen te worden. 
Met het gedicht De schalmei van mijn lievelingsdichter Jan Jacob Slauerhoff heb ik al heel lang een bijzondere band. Vanaf de eerste keer dat ik dit gedicht las (ik was ongeveer 20 jaar oud) heb ik het gevoel dat ik zelf de hoofdpersoon "Wankja die Iwan heette" ben.

Wat een engerd, hè?

De tekst over een "Varkenslederen jasje" die je hier naast ziet staan, komt uit de ROTTERDAM Scheurkalender 2014. Al eerder in een blog heb ik de loftrompet gestoken over deze scheurkalender en de zg. JFK-tjes van Jack Kerklaan die op de achterkant van elke pagina staan. Meestal zijn het woordgrapjes en -spelingen, maar deze keer is het een mopje waar ik vreselijk om moest lachen. En toen ik het Marja liet lezen, gebeurde dat ook bij haar. Maar ze zei er achter aan: "Dat is nou echte Rotterdamse humor." En verdomd, dat is het ook.