Geloven tegen beter weten in

Op 65-jarige leeftijd is mijn vader overleden aan longkanker. Nu al weer heel veel jaren geleden. Hij was een zeer stevige roker. Zware shag van Van Nelle. Het is natuurlijk niet één op één, maar dat er een verband is tussen 50 jaar teer van Van Nelle in je longen pompen en longkanker krijgen, daar twijfelt inmiddels niemand meer aan. Overigens was dat toen ook wel duidelijk, hoor.
Toen de diagnose longkanker was vastgesteld, werd aan mijn moeder verteld dat kans op genezing uitgesloten was. Merkwaardig genoeg gaf de dokter mijn vader niet dezelfde informatie. Dat zag men in die tijd (jaren 70) als een taak van de familie. Wel kreeg mijn vader van de dokter het raad mee om niet meer te roken. Hij zelf peurde uit dit advies de hoop dat genezing nog best mogelijk was.

Waarschijnlijk uit angst voor de dood bracht hij een geweldig en achteraf gebleken nutteloos offer: de shag en de asbak gingen de deur uit. Aangezien in onze familie niet over zaken als seks, dood en geloof gesproken werd, heeft mijn vader nooit van mijn moeder, en ook niet van mij (ik was begin twintig), gehoord hoe de zaken er werkelijk voor stonden. Mijn vader bleef geloven in een goede afloop, tegen beter weten in. Na ruim twee afschuwelijke jaren van aftakeling kreeg hij op een hete zomerochtend een bloeding in zijn longen. Hij is dus eigenlijk gewoon gestikt in zijn eigen bloed.

Misschien vreemd, maar ik moest hier weer aan denken toen ik in de krant het zoveelste bericht las over klimaatverandering en de daarbij optredende opwarming van de aarde. In opdracht van Google hebben Ross Koningstein en David Fork van 2007 tot 2011 aan een project gewerkt met als doel om een duurzame energiebron te ontwikkelen die niet duurder is dan kolen. Op dit moment de goedkoopste, maar ook meest vervuilende energiebron. Dat is niet gelukt. Met de huidige stand van zaken van de techniek is het bereiken van dat doel ook niet te verwachten. 
Maar het echt slechte nieuws is de volgende conclusie. Zelfs al zou er die goedkope, echt schone en duurzame energiebron gevonden zijn, dan nóg zou het percentage CO2 in de atmosfeer niet afnemen.

Dat is ongeveer hetzelfde als de boodschap die de dokter aan mijn moeder, gaf: uw man gaat dood en daar kunnen wij niets aan doen. Hij heeft zijn longen zo lang en grondig verziekt dat zelfs de meest rigoureuze maatregel (stoppen met roken) hem niet meer kan helpen.

Op dat punt zijn wij nu dus met de aarde aangeland. Zelfs stoppen met vervuilen stopt de opwarming van de aarde niet. Maar wij doen met zijn allen of dat niet waar is. Wij gaan door met verstoppertje spelen. We zijn enthousiast over moeizaam gesloten klimaatakkoorden (op papier dan, hè) over een paar procent emissiereductie. Wij plempen het hele land vol met peperdure, inefficiënte en zo langzamerhand wel uit ontwikkelde windmolens, ook voor een paar procentjes frisse lucht.

Wat moeten we dan doen? Helemaal niks en wachten tot alles vastloopt? Weer even Koningstein en Fork: onze enige hoop is een totaal andere manier van energie-opwekking. Een manier die niet alleen geen CO2 produceert, maar het ook uit de lucht haalt. Is dat mogelijk? Geen idee, maar die vraag is niet relevant meer. Een stervende pilletjes verkopen met in de bijsluiter de tekst dat hij daar beter van kan worden, geldt als immoreel. Windmolens oprichten met de uitspraak dat die de aarde zullen redden is ongeveer hetzelfde. 
Er zit maar één ding op. Alle middelen die we wereldwijd hebben, inzetten om de heilige graal te vinden: een energiebron die zuivert in plaats van vervuilt. Maar misschien  moeten we eerst maar eens stoppen met geloven tegen beter weten in.