Vroeger zag je hier en daar wel
eens een echoput. Als kind ging je daar dan zo hard mogelijk in staan roepen:
“Wie is de burgemeester van Wesel?”. Dan antwoordde de echoput met: “Ezel!” En
dat vonden wij toen leuk.
Echoputten bestaan volgens mij niet meer. En ik denk ook niet dat de kinderen van tegenwoordig ook maar iets van dit grapje zullen begrijpen. Maar tot mijn verbazing word ik er in Wesel overal aan herinnerd.
Echoputten bestaan volgens mij niet meer. En ik denk ook niet dat de kinderen van tegenwoordig ook maar iets van dit grapje zullen begrijpen. Maar tot mijn verbazing word ik er in Wesel overal aan herinnerd.
Zo vooruitstrevend Duitsland
op bijvoorbeeld technisch en industrieel gebied ook is, op sommige momenten
denk ik wel eens dat ik hier weer terug ben in de jaren 50.
Een echoput is in Wesel ook niet te bekennen is, maar overal in de stad staan beelden en afbeeldingen met het antwoord op de vraag hoe de burgemeester van Wesel heet. Zelfpromotie in de vorm van zelfspot?
Een echoput is in Wesel ook niet te bekennen is, maar overal in de stad staan beelden en afbeeldingen met het antwoord op de vraag hoe de burgemeester van Wesel heet. Zelfpromotie in de vorm van zelfspot?
Dit was trouwens voorlopig de laatste aflevering van mijn reisverslag van onze kanoreis in 1965 en nu mijncamperreis nu. In mei ga ik weer verder, ongeveer ter hoogte van Bonn de Rijn volgend naar Bazel. En daar doe ik dan natuurlijk weer verslag van. Tot dan!
Als afscheid nog een paar "burgemeesters van Wesel":
No comments:
Post a Comment