Film: Of horses and men

In Leeuwarden is op dit moment het Noordelijk Filmfestival. Gisteren heb ik daar de film "Of horses and men" van de regisseur Benedikt Erlingson gezien. Ik heb genoten van een prachtige film met absurde, ingenieus in elkaar gevlochten verhaallijnen, die de hechte band tussen mensen en paarden in IJsland aantonen.
In een "vorig" leven (nu bijna 20 jaar geleden) was ik ook mijn leven nauw verbonden met paarden. We woonden op een boerderij waar ik o.a. paarden en pony's had. Mijn mooiste en meest geliefde paard was Gauke, een Friese hengst. Als een driejarige had ik die gekocht, zelf onder het zadel gebracht (beleerd dus) en er heel veel plezier mee beleefd. 

Maar met een scheef oog keek ik ook altijd al naar IJslandse paarden. Dat zijn bijzondere dieren. In feite is het het enige nog echt zuivere paardenras op de wereld. Sinds mensenheugenis (vanaf de komst van de Vikingen?) zijn er op IJsland nooit paarden geïmporteerd. Het is ook nu nog streng verboden om met een paard (van welk ras dan ook) naar IJsland te gaan. En als een IJslands paard het land uit gegaan is, mag het ook nooit meer terugkomen.
Behalve om deze reden, zijn IJslandse paarden ook uniek omdat ze een extra gang (een manier van voortbewegen) hebben, de tölt. Een manier van voortbewegen waarbij elk been afzonderlijk opgetild wordt. De ruiter zit dan in het zadel als in een leunstoel voor de televisie, maar gaat met een bloedgang vooruit. Kijk maar eens naar dit filmpje van een töltende IJslander.

Dat "tölten" heb ik altijd één keer willen meemaken. Helaas, het is nooit gebeurd. In de eerste plaats omdat IJslandse paarden minstens twee maal zo duur zijn als andere paarden. Maar ze zijn ook vrij klein, een schofthoogte onder de 150 cm. En dan is het een beetje een lullig gezicht als een grote kerel van meer dan 1,90 daar met lange bungelende benen op zit. 

Maar kijkend naar de film "Of horses and men" kreeg ik met terugkerende kracht toch spijt. Eén van de hoofdpersonen is ook nogal een lange kerel en toch was het een prachtig gezicht om hem op zijn witte merrie te zien rijden. Ja, soms neem je de verkeerde beslissing in je leven. En dat deed deze hoofdpersoon uiteindelijk ook, maar gelukkig voor hem kon hij die fout nog min of meer herstellen. Als je wilt weten wat er allemaal gebeurt en al die prachtige paarden kijken, dan moet je de film gaan zien. Kijk eerst maar even naar de trailer van Hross í oss (de IJslandse titel, vertaald "Het paard in ons"), dan ga je dat zeker doen.