Wandelen in de wildernis

Eén van de leuke dingen van het hebben van een hond als metgezel is dat je nog eens ergens komt. Mijn hond Arie is een kleine, jonge en energieke hond (ras Welsh terriër) die veel beweging nodig heeft. Daarom maak ik elke dag 's morgens en in de namiddag een wandeling van ongeveer één uur met hem. Nu heb ik het geluk in een omgeving te wonen waar ik de wandelingen waarbij Arie los kan lopen (de beoordeling daar van is trouwens geheel aan mij en niet aan de "boven ons gestelden") redelijk kan variëren.
Onlangs heb ik weer een geheel nieuw wandelgebied ontdekt. Op ongeveer 15 minuten lopen van mijn huis is een klein gebied (ongeveer een hele bij een halve kilometer) met in het midden een meertje en een paar kleinere plassen, waar de natuur zijn gang kan gaan. In dat gebied, in de regio bekend als de Merjedobbe (Merrieplas), de naam van het grootste meertje, lopen wat paarden, koeien en landgeiten. Tot nog toe was ik nooit

het gebied in gegaan, omdat ik dacht dat het veel te nat was en omdat ik er er niet zeker van was hoe Arie op het loslopende vee zou reageren. Tot een tijdje geleden een mede-hondeneigenaar mij al wandelend een keer meenam daarheen. Toen was ik gelijk verkocht. Het gebied blijkt heel goed toegankelijk en de paarden, koeien en bokken (de landgeiten zijn overduidelijk bokken) trekken zich niets van de honden aan, zolang ze zich maar niet te dicht in hun buurt wagen.

Sindsdien ben ik er bijna dagelijks te vinden geweest en heb ik er dit filmpje gemaakt. Dan kunnen jullie ook genieten van die prachtige mini-Oostvaarders Plassen die bij ons zo maar om de hoek liggen.