Ardennenoffensief - Deel 1: Operatie "Wacht am Rhein"

In het najaar van 1944 zijn de geallieerden de Duitsers in vijf maanden tijd vanaf het strand van Normandië tot in Duitsland teruggedrongen. Nu alleen nog de Rijn over steken, dan ligt de weg naar Berlijn en de eindoverwinning op Nazi-Duitsland voor het grijpen, is de algemene veronderstelling. Het laatste wat men verwacht is een massale Duitse tegenaanval. En dat is toch wat er gebeurt.
Hitler weet dat in de Ardennen weinig, en ook nog licht bewapende, Amerikaanse soldaten gelegerd zijn. De geallieerden nemen hier een gecalculeerd risico, want door de vele heuvels en dalen, de dichte bossen en de smalle wegen is het gebied ook moeilijk toegankelijk voor tanks en ander zwaar militair materieel. Dus feitelijk ongeschikt voor een grote militaire operatie.

Maar als er nu iets is dat typerend is voor het verloop van de Tweede Wereldoorlog met een tegenstander als de zowel gekke als geniale Hitler, is dat kansberekening en waarschijnlijkheid slechte raadgevers zijn. Juist in het vrijwel ondoordringbare gebied van de Ardennen en ook nog in de winter, het moeilijkste jaargetijde, doet Hitler een laatste grote poging zijn land en natuurlijk ook zijn hachje te redden met de operatie "Wacht am Rhein".
Op 16 december 1944 opent Hitler een massale en geconcentreerde aanval op het westelijke front in de Ardennen. De troepen hebben de opdracht om in enkele dagen Antwerpen te heroveren, dan zijn er twee doelen bereikt. De aanvoerhaven van de geallieerden is geblokkeerd en de troepen ten noorden van de lijn Antwerpen-Luik zijn van de hoofdmacht in het zuiden geïsoleerd. Als dat lukt rekent Hitler er op dat er onenigheid tussen de Engelsen en de Amerikanen zal ontstaan, waardoor de eis van onvoorwaardelijke overgave zal vervallen. Een vrede of wapenstilstand aan het westfront, geeft hem dan de mogelijkheid om met alle militaire middelen de nu hopeloze strijd tegen de Russen in het oosten te doen kantelen. En dan zou het 1000-jarige Duitse Rijk, weliswaar minder groot en glorieus dan gedacht, in ieder geval gered zijn ...

Maar behalve de bittere strijd van nog geen maand met 67.675 Duitse en 87.559 Amerikaanse en Engelse (98% Amerikaanse) doden, gewonden en vermisten, zijn het allemaal waanideeën van een hallucinerende gek geweest. Totaal geïsoleerd, na aanslagen op zijn leven iedereen wantrouwend, leeft Hitler zijn eigen werkelijkheid. In die werkelijkheid is Duitsland niet platgebombardeerd, zou wilskracht voldoende moeten zijn om jonge jongens en oude mannen zonder voldoende brandstof en luchtondersteuning de overwinning te laten behalen.
Het enige dat gewerkt heeft, is de verrassing. Hierdoor slaagt de voorhoede van de Duitse troepen er in de Maas te benaderen, maar bereikt die niet. Op 10 januari 1945 is de operatie "Wacht am Rhein" voorbij en verloren.