Bankiers, bestuurders en andere boeven

De reden waarom ik de afgelopen zomer dit blogpodium beklom, was dat ik voor mijn gevoelens van bewondering, afschuw en verbazing een uitlaadklep zocht. Na een paar maanden bloggen merk ik dat ik mij al schrijvend vooral op twee hoofdthema's richt. In de eerste plaats zijn dat onderwerpen, ideeën en berichten die hoopgevend zijn voor een toekomstbestendige wereld. Ik merk ook dat ik juist daarop gericht de kranten en de opiniebladen lees.
Het tweede hoofdthema waar ik in de berichtgeving over struikel, maar waar ik liever niet te veel over schrijf omdat dat vooral humeur bedervend is, is de berichtgeving over de waanzin, stupiditeit, egoïsme en onkunde van veel van de "boven ons gestelden". Om maar eens een typering van wijlen Theo van Gogh te gebruiken. Daarom, vooral om mij te ontlasten, hier een opsomming van zaken (verre van volledig) die een mens tot wanhoop kan brengen.

+ Geestelijke dwergen in het onderwijs werden veelal via politieke "vrinden" ineens manager. Dat had tot gevolg dat hun onderkomens peperdure prestigeobjecten werden. Hun salarissen, declaraties en emolumenten als algemeen kenmerk kregen dat de "sky the limit" was. Er uit financiële overwegingen diploma's cadeau gegeven werden. Maar dat er voor voldoende en gekwalificeerde leraren en andere primaire voorwaarden voor goed onderwijs geen geld meer was. 

+ Woningbouwverenigingen (Rochdale, Vestia, e.a.) die "marktpartij" zijn geworden, zijn op een volkomen onverantwoorde wijze met ons geld mee gaan doen met de "grote jongens". Alsof ze op een zondagmiddag met nepgeld in familieverband een spelletje monopoly speelden. Gevolg? Bijna failliete dienstverleners voor goede en betaalbare woningen (want dat zijn het in feite). En dan "bijna failliet" omdat anderen (wij dus) de reddende hand toestaken! 
En de verantwoordelijken? Dat zijn de voormalige ambtenaren met het meeste eelt op hun ellebogen die nu als moderne roverhoofdmannen met een whiskyglas in de hand op het terras van hun door ons geld gekochte villa's op Aruba zitten. 

+ Onze vroeger zo degelijke bankiers moesten zo nodig met hun klapperpistooltjes ook meedoen met cowboytje spelen. Maar toen ze door hadden dat er in het echt met machninegeweren geschoten werd, waren ze hun geld kwijt. Het gevolg? Een met miljarden smijtende overheid (wij dus) die de zaak moest redden en die daardoor nu bijna zelf op de fles gaat. Dus minder scholen, bibliotheken, bejaardenzorg, enz. Logisch toch?
En de met hun klapperpistooltjes zwaaiende bestuurders en directeuren? Die hebben pijlsnel hun zakken gevuld met bonussen en vertrekpremies die ze "toch echt verdiend hebben". En gaan gewoon weer door met ergens anders cowboytje spelen. 

+ En dan onze megaprojecten, want we moeten toch mee in de vaart der volken. Stilstand is achteruitgang, niet waar?
- Het spoor van de HSL-trein compleet met peperdure tunnels ligt er al een paar jaar, maar ik zie er vrijwel nooit een trein over rijden. Over weggegooid geld gesproken. 
- De Noord-Zuidlijn in Amsterdam. Een kosten- en tijdsoverschrijding met ongeveer een factor 10. De verantwoordelijke bestuurders? Ergens, maar niet meer in beeld. "Foutje, bedankt".

+ Tot slot "het busje komt zo":
- Het Rijksmuseum is al 10 jaar gesloten, omdat het in de steigers staat:  "Ja, het loopt wat uit. Jammer dan".
- Vereenvoudiging van het belastingstelsel wordt al meer dan 10 jaar beloofd. Heb jij er iets van gemerkt? "Maar dat is ook heel moeilijk hoor ..."

Wat is nu de grootste gemene deler bij de veroorzakers van deze ellende? Ze zitten allemaal met alles wat grijpen en graaien kan in de snoeppot. Aan het eind blijkt dat het enige dat ze goed gedaan hebben, is voor zichzelf zorgen. Vooral zich volledig waterdicht juridisch afdekken voor wanneer het mis zal gaan. Let wel, "wanneer" en niet "als". En over spijt of toegeven van gemaakte fouten hoeven we helemaal niet te praten.

Zo, dat ben ik kwijt. Maar nu zitten jullie er mee. Weet je wat? Stuur een kopie van deze blog, of een eigen variant, naar een persoon die hier wel iets mee kan. Rijkman Groenink bijvoorbeeld, of recenter Sjoerd van Keulen. Dan ben jij het ook weer kwijt. Het helpt niets, maar het lucht even je gemoed. En dat is best lekker.