Op herhaling, maar dan anders

Vertrek naar Suriname, afscheid van moeders en het meisje 

In april 1969, toen 23 jaar oud, vertrok ik met de boot uit Suriname. Ik was daar als dienstplichtig soldaat één jaar geweest. Vrijwillig had ik me bij de TRIS, de Troepenmacht in Suriname, aangemeld. Het leger als reisbureau gebruiken leek mij niet verkeerd. Voor mij, maar ook voor al die andere jongens die dezelfde keuze gemaakt hebben, was dit een heel belangrijk jaar. Onder moeders vleugels vandaan en in een vreemd land op eigen benen leren staan. Een betere manier om een flinke stap richting volwassenheid te maken is volgens mij niet denkbaar.

Op maandagavond 17 september jl. stapte ik samen met mijn toenmalige dienstmaat Ton uit het vliegtuig op Zanderij en voelde ik voor het eerst sinds 43 jaar weer die zelfde warme deken over me heen vallen.
Een advertentie in het Historisch Nieuwsblad voor een groepsreis, georganiseerd door het reisbureau Historizon, had me verleid om me hiervoor aan te melden. Mijn angst voor de teleurstelling van een totaal veranderd Suriname en mijn aarzeling tegen groepsreizen heb ik er voor moeten overwinnen.

De officierswoningen bij fort Zeelandia

Zowel mijn angst als de aarzeling waren onterecht. Suriname is heel erg veranderd, maar in de kern is het nog steeds gewoon het Suriname zoals ik het beleefd heb. Heel aardige, open en gezellige mensen, een rommelig land, waar relaxt geleefd wordt. En met een groep reizen viel ook mee. Vriendelijke mensen met als samenbindende factor: belangstelling voor een vreemd land.
Wat wel opviel, en dat is niet zo vreemd, is dat het in Suriname veel drukker en voller geworden is. Bijna een halve eeuw geleden was het een bezadigde kolonie met een zelfstandig binnenlands bestuur. Paramaribo was een rustige stad met vrij weinig winkels. En buiten de stad zag je alleen hier en daar een huisje of een hutje langs de weg.
Nu is Paramaribo een zeer dynamische stad met een chronisch verkeersinfarct. Heel veel winkels waar je alles kunt kopen wat je maar wenst. Dat kan ook op de dagelijkse grote en drukke markt bij de waterkant, maar dan een stuk goedkoper. De wegen buiten de stad lijken wel één groot bedrijventerrein met winkels en bedrijven in alle soorten en maten.

Pengel en Lachmon, ...

Na bijna 40 jaar onafhankelijkheid is de politieke situatie in Suriname gecompliceerd. Meer dan een halve eeuw is het hoofdkenmerk van de Surinaamse politiek het "cliëntilisme" geweest. De bevolkingssamenstelling van Suriname is divers. De Creolen, Hindoestanen en Javanen vormen de 3 hoofdgroepen. Daarnaast zijn er nog Chinezen, Indianen en de al lang in Suriname levende Hollanders, de boeroes.
Al deze bevolkingsgroepen hebben hun eigen geschiedenis, taal, cultuur en hun specifieke belangen. De politieke partijen vonden hier hun oorsprong in. Politiek bedrijven was dan ook in de eerste plaats opkomen voor je eigen Creoolse, Hindoestaanse of Javaanse kiezers. Het nationaal belang en de toekomst van het land kwamen duidelijk op het tweede plan.

Sinds 1975 is er veel gebeurd in Suriname. Stagnatie en corruptie hebben in 1980 tot een militaire coup geleid. Die ontaardde in dictatuur, een burgeroorlog en een (militaire) top die tot in de neusgaten in de drugshandel verzeild raakte. Met als dieptepunt, de laffe moord door de militairen op 15 tegenstanders van het regiem op 8 december 1982 in fort Zeelandia. Het land raakte geïsoleerd, bijna failliet en werd weer een democratie.
Op dit moment doet de vreemde, voor ons bijna onbegrijpelijke situatie zich voor dat de persoon die hoofdverantwoordelijk voor de decembermoorden en veroordeeld is voor drugshandel, de op democratische wijze gekozen president van de Republiek Suriname is.

... politieke aartsvaders van Suriname

Dat deze man niet op deze positie thuishoort, waar hij vooral bezig is zijn eigen misdadige straatje schoon te vegen, daarover is iedereen die ik in Suriname gesproken heb het wel eens. Maar ... het probleem is, als Desi Bouterse nu van het toneel verdwijnt er eigenlijk geen alternatief voor hem is. De huidige oppositie, waarvan je zou kunnen verwachten dat die minder corrupt en misdadig is, kan nog geen vuist maken tegen Bouterse en zijn NDP. Dus zegt men: "Laat hem maar zitten, over ruim 2 jaar zien we wel weer".
Want, denkt men op zijn "Surinaams": we hebben een rijk land,  met veel goud, olie, hout en bauxiet, waar we trots op zijn en dat blijft. En Bouterse is een oudere man die een keer verdwijnt. 

Nog een heleboel om over te berichten dus. Daarom, beste blogvolgers, zullen jullie de komende tijd nog verschillende keren bij Kierskeurig over mijn ervaringen tijdens deze reis "lastiggevallen" worden. Voor de variatie zal ik dat doen met korte teksten, filmpjes en foto's.