Laamia Elyounoussi, een Rotterdams wereldwijf

Foto van Paul Kampman - fotograaf (www.paulkampman.nl)

Er zijn momenten dat ik apetrots ben op Rotterdam, de stad waar ik ben geboren en getogen. Vooral als ik hoor of lees over een Rotterdammer die het credo van die stad, "niet lullen maar poetsen", op een fantastische manier in de praktijk brengt. Helemaal week wordt mijn hart als die persoon iemand is die de helft van haar leven in Marokko gewoond heeft en ook nog een prachtige jonge vrouw is: Laamia Elyounoussi (33).
Wat maakt een oude brompot als mij zo lyrisch? Een kort levensverhaal van Laamia dat ik uit de rubriek Levenslessen in de NRC gehaald heb. Laamia wordt in 1980 geboren in Amsterdam (lullig, maar daar kan ze zelf niets aan doen) als oudste kind van wat toen nog heette gastarbeiders uit Marokko. Op 2-jarige leeftijd moet ze in Marokko bij haar grootouders gaan wonen. Ze krijgt daar een opvoeding naar Marokkaanse normen en waarden. Als Laarmia een jonge tiener is, overlijden opa en oma en komt ze naar Nederland. Ze is dan een zelfstandige en ondernemende jonge meid die geen woord Nederlands spreekt en niets begrijpt van onze gebruiken en gewoontes.

Maar hindernissen zijn voor Laamia alleen maar uitdagingen. Ze volgt verschillende opleidingen, o.a. de politieacademie, werkt twee jaar als politieagent, maar zoekt haar weg dan in het bedrijfsleven, de makelaardij en de verzekeringen. De volgende stap, eigen baas zijn, is gezien haar capaciteiten en ambitie, dan een logische. Via haar familie, die ook in die branche werkzaam is, komt ze in de schoonmaakbusiness terecht en begint haar eigen schoonmaakbedrijf Schone Zaak.
Tot zo ver een verhaal van een geslaagde allochtoon, zoals er zo veel zijn, maar die je helaas veel te weinig hoort. Knap en bewonderenswaardig, maar niet iets om iemand ook echt voor een voetstuk te zetten. 

Nee, het bijzondere zit hem nu juist in haar schoonmaakbedrijf Schone Zaak en dat heeft helemaal niets met het al of niet allochtoon-zijn te maken.
Regelmatig lees ik in de krant over "verantwoord ondernemen", maar wat men daar nu precies onder verstaat? Of nog liever, wat je daar van in de praktijk ziet? Ik heb geen idee. Maar als je ziet wat onze Rotterdamse Laamia doet, zonder poespas en hoog van de toren blazen, dan begrijp je het meteen.

De werknemers in haar bedrijf, uiteraard ook veel allochtonen (zo zit onze samenleving nu een keer in elkaar) krijgen een contract voor drie jaar. Het eerste jaar volgen ze naast het werk (20 uur per week) een taal- of inburgeringscursus en daarna meestal een mbo-opleiding. Die opleiding wordt volledig betaald door het bedrijf Schone Zaak! Daarbovenop garandeert Laamia haar werknemers die hun opleiding met positief gevolg afronden een baan buiten de schoonmaakbranche. Hoe kan ze dat waarmaken? In de contractbesprekingen die ze heeft met de bedrijven voor wie zij schoonmaakwerk verricht, is dit onderwerp een onderdeel van de onderhandelingen. Op die manier is het niet  meer alleen de verantwoordelijkheid van Schone Zaak, maar van veel meer bedrijven. Kijk, nou begrijp ik ook wat maatschappelijk ondernemen is: geen woorden maar daden.

En, is dit niet een mooi succesverhaal? Je kunt er zo een prachtig scenario voor een fantastische 'feel good movie' van maken. Ook nog één die ergens over gaat. Kom op filmmakers van Nederland, waar blijven jullie? Maken die film over Laamia Elyounoussi, een Rotterdams wereldwijf. De ideale hoofdpersoon met 'beauty and brains' hebben jullie al.