Obama, met een zorgelijk gezicht tegen Poetin: "Vladimir, weet jij niet een oplossing voor die hele IS- en jihad-ellende? Dit moet gestopt worden".
"Oh zeker wel", antwoordde Poetin, met die hem zo typerende grimlach.
"Wij gaan de Chinezen wijsmaken dat de ballen van die jihadstrijders potentieverhogend werken. Dan is het hele IS-probleem binnen één jaar de wereld uit".
Is zo'n grapje op dit moment, zo kort na de verschrikkelijke gebeurtenissen in Parijs nu gepast of niet? Nee, eigenlijk niet. Waarom open ik er dan toch deze blog mee? De reden is dat ik andere dingen veel meer ongepast vind. De bijna ranzige nieuwsgierigheid naar alle details van deze zoveelste moordaanslag door moslimfanaten bijvoorbeeld. Natuurlijk is dit een afschuwelijke misdaad. En ja, er zijn op dit moment 126 onschuldige mensen in koelen bloede vermoord door gestoorde en totaal ontspoorde moslimmalloten. En deze moordpartij is een misdaad van de ergste soort. Maar in ons land bijvoorbeeld sterven elke 3 maanden meer mensen in het verkeer. Jaar in, jaar uit. En wie wil weten hoe dat precies gegaan is? Helemaal niemand. We gaan elke dag zonder er bij stil te staan de deur uit en weten dat we één van de 570 doden van dit jaar kunnen zijn. Een risico dat we stilzwijgend aanvaarden.
Tijdens deze dagen moet ik denken aan wat de Engelsen tijdens de Blitz in het begin van de Tweede Wereldoorlog overkwam. De Duitse bommen vielen in die tijd als hagelstenen uit de lucht, vooral op Londen. De RAF was aanvankelijk bij lange na niet in staat daar voldoende tegengas aan te bieden. Toch gingen de Engelsen tussen de bombardementen door gewoon naar hun werk en ging het leven door alsof er nooit bommen vielen. Maar wel met de stilzwijgende vastberadenheid: we verslaan die barbaren wel. Moeten wij ook doen. Niet te veel woorden aan vuil maken. Gewoon door gaan met leven. En zonder ronkende retoriek, maar wel vastberaden en met gepaste middelen doorgaan tot deze boevenbende uitgeschakeld is.
No comments:
Post a Comment