Het busje komt zo, Jeanine!

Heb je het ook gezien gisteravond, onze minister van defensie Jeanine Hennis als een bang vogeltje in dat busje? Ik vond het om je dood te lachen, maar leuk was het niet. Even de feiten. Na de vreselijke gebeurtenissen in Parijs van afgelopen vrijdag, waar ook de voetbalwedstrijd Frankrijk tegen Duitsland bij betrokken was, wilden de Duitse en Nederlandse beleidsbepalers een sterk gebaar maken. De geplande vriendschappelijke wedstrijd tussen Duitsland en Nederland in Hannover moest hoe dan ook doorgaan. Wij wijken niet voor terreur, dat moesten we uitstralen. En om dat gebaar extra kracht bij te zetten zouden de beide landen met een hoge vertegenwoordiging aanwezig zijn. Duitsland met ma Merkel en wij met babe Jeanine.

Maar dan gaat het ineens mis. Kort voor de wedstrijd zijn er signalen van een substantiële dreiging van een terreuraanslag in of bij het stadion in Hannover. Iedereen moet dan het stadion verlaten. Goed, als dat regel en afspraak is, dan moet dat. Maar als je ziet op welke manier dat gaat, dan krijg ik daar een hele rare smaak van in ...
... mijn mond. We zien Jeanine Hennis als een opgebrachte arrestant in een gewoon zwart busje zitten. Met grote, donkere angstogen kijkt onze bewindsvrouw naar de camera, als een konijntje dat gevangen zit in de koplampen van een auto. Vlak vóór de schuifdeur met een klap dichtgeslagen wordt, maakt ze een klein, wat aarzelend zwaaigebaar. Alsof ze haar moeder een teken wil geven: ma, maak je maar niet ongerust, het komt allemaal goed. Dan wordt onze minister van defensie, zoals dat gezegd wordt, "in veiligheid gebracht". Maar ik noem het gewoon "afgevoerd".

Alles hiervan was fout! In de eerste plaats waren er meer dan genoeg argumenten om deze wedstrijd zonder gezichtsverlies - heel belangrijk in de (internationale) politiek - niet door te laten gaan. Maar goed, dat is achteraf redeneren. Daar koop je niets voor.  
Verder is het raar dat als je zo opzichtig een stoer en dapper gebaar wilt maken, dat je dan zo snel besluit het hele "feest" af te gelasten en stante pede het stadion te laten ontruimen. We wilden toch laten zien dat we ons niets van die terroristen aantrokken? Was het geen mooi gebaar geweest als besloten was om iedereen het stadion te laten verlaten, behalve de "boven ons gestelden". En dan de voetbalwedstrijd, desnoods een uur verlaat of ingekort, door te laten gaan, met een leuke borrel na? Maar ook hiervan kun je zeggen: jij wist niet hoe groot die dreiging was. Dat is waar. Maar dan vraag ik me toch af: heeft niemand er gisteravond aan gedacht, toen dit allemaal speelde, dat er ook andere belangen in het spel waren dan alleen veiligheidsbelangen? Het doorgaan van die wedstrijd was toch ons antwoord op Parijs?

Maar dan als klap op de vuurpijl de aftocht van onze Jeanine. Als ik een jihadstrijder zou zijn en met mijn vrienden naar de televisie had zitten kijken, had ik schaterend van het lachen gebruld: "Busje komt zo, Jeanine!". Daar zat ineen gedoken, met een angstig gezicht de persoon die moest uitstralen dat zij garant staat voor de veiligheid van alle Nederlanders. Een afgang was het, letterlijk en figuurlijk.

Wat had ze dan wel moeten doen? Om te beginnen had ze nooit in dat busje moeten stappen. "Een limo, anders ga ik wel lopen", had ze moeten zeggen. "Een Nederlandse minister van defensie laat zich niet in een busje proppen." En dat bange zwaaihandje had natuurlijk helemaal niet gemoeten. Vóór de limo had zij als de beschermster van onze veiligheid en het gezicht van ons internationaal prestige, goed rechtop staand, in de camera kijkend, een korte en stevige verklaring moeten afleggen. En vervolgens had ze kalm en waardig in moeten stappen, niet meer op of om kijken, met alleen een teken aan de chauffeur: rijden maar. Maar helaas, een volk krijgt ook de minister van defensie die het verdient ...

Met dank aan Ronald Leer: 
http://www.luckymedia.nl/luckytv/2015/11/gekke-edith-jeanine/