De Dikke en de Dunne over doping

Ook gekeken naar de "bekentenissen" van Lance Armstrong bij de om haar "grote kennis" van de wielersport bekend staande Oprah Winfrey? Zelden heb je duidelijker kunnen zien dat hier om wille van geld - en we praten waarschijnlijk over heel veel geld - een strak geregisseerde show werd opgevoerd. Dit had niets en dan ook helemaal niets met een eerlijk, onbevangen en diep doorgravend interview te maken. Overduidelijk was dat alles van A tot Z was voorgekookt. 

Na een tijdje dacht ik dat ik naar een imitatie van het vroegere komische duo "de Dikke en de Dunne" zat te kijken.  Maar dan zonder humor. Armstrong was Stan Laurel (de Dunne). Hij was de zielige die toch zo zijn best doet. Maar ook degene die altijd weer alles verziekt. En dan trekt hij weer zijn zielige gezicht. Maar aan alles zie je dat hij de zaak op een geweldige manier zit te belazeren en over vijf minuten bereid is weer precies hetzelfde te doen. En Oprah Winfrey speelde Oliver Hardy, de Dikke. Ze lijkt het allemaal precies te weten, maar weet er in feite geen bal van. Ze is op haar manier streng, maar belachelijk door haar machteloosheid. En iedereen ziet dat haar door de Dunne op een geweldige manier een oor aan genaaid wordt. Alleen zij ziet het niet. 

Als er maar genoeg geld te verdienen valt, dan wordt iedereen vroeg of laat blind aan één oog. Is dat de trieste conclusie? Ik hoop het niet. Wie vindt de onderste steen? Mag ik een tip geven? Laat Lance Armstrong voorlopig maar in zijn vet gaar koken. Zonder verdere druk van buitenaf blijft hij zijn rol van Stan Laurel gewoon doorspelen. Nee, probeer het deksel van de beerput die UCI heet maar eens te lichten. Als dat eindelijk lukt, dan komt je een verschrikkelijke walm tegemoet. En ik denk dat de ergste stank dan komt van een zekere Hein V., zoals hij dan in de krant genoemd zal worden.