Hebben en zijn

Af en toe ben ik zo vrij jullie een eigen vertaling van een liedje toe te sturen. Dan heb ik ook de brutaliteit dat zelf te zingen. En (nog erger) mezelf daar bij te begeleiden op de gitaar. Op de zeldzame momenten van twijfel die ik daar over heb, zeg ik altijd tegen mijzelf: "Jaap jongen, op jouw leeftijd moet dat kunnen. Dat is nu juist één van de voordelen van het ouder worden. Ze nemen je minder kwalijk." Een drogreden natuurlijk, maar genoeg om mij dat genoegen om daar heel lang lekker mee bezig te zijn (je moet toch wat als pensionado, niet waar) niet af te laten nemen.

Maar gisteren stuurde mijn oude (in de zin van het aantal jaren dat wij al bevriend zijn!) vriend Sam de Bruijn mij een gedicht van Ed. Hoornik op, Hebben en zijn. Een ontroerend mooi gedicht. Waard om in te lijsten, of nog beter gewoon uit je hoofd te leren. En dat was nog niet alles, hij schreef er bij dat hij ook een "poging had gedaan" om het te vertalen, van het Nederlands in het Engels. Het is altijd hetzelfde, de mensen die echt wat kunnen zijn veel te bescheiden. Met het allergrootste genoegen zet ik de vertaling er ook bij, want ik vind het niet alleen heel knap, maar vooral ook prachtig. En dan beloof ik jullie dat ik de eerste weken (tot jullie dit weer min of meer vergeten zijn) niet een door mij vertaald liedje op de blog zal zetten.

Hebben en zijn

Op school stonden ze op het bord geschreven.
Het werkwoord hebben en het werkwoord zijn;
Hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven,
De ene werklijkheid, de andre schijn.

Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven.
Is van de wereld en haar goden zijn.
Zijn is, boven die dingen uitgeheven,
Vervuld worden van goddelijke pijn.

Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.
Is naar de aarde hongeren en dorsten.
Is enkel zinnen, enkel botte plicht.

Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken,
Is kind worden en naar de sterren kijken,
En daarheen langzaam worden opgelicht.

Ed. Hoornik

Having and being

At school two words stood written on the board.

The verb to have and the verb to be;
In them time and eternity lay stored,
The one appearance, the other reality.

Having is nothing. Is war, not life.
Is being of this world, of godless time.
Being, surpassing things and worldly strife, 
Fills the heart with pained desire for things divine.

Having is harsh. Is body. A woman’s breast.
Is a longing for this world, a thirst.
Is phrases merely, and duty first.

Being is soul, is listening in abandonment,
Is becoming a child in wonderment,
And being lifted, slowly, to that place of rest.       
 
Vertaling: Sam de Bruijn, 01-01-2013