Regenboog en klimaatschaamte

Heb jij ook last van klimaatschaamte? Wij weten toch allemaal - enkele gestoorde of amorele "klimaatontkenners" daargelaten - dat door onze manier van leven het klimaat verandert en de temperatuur alsmaar stijgt. De gevolgen voelen we en lezen we dagelijks in de krant: hete zomers en slappe winters, natuurrampen in alle soorten en maten, zeespiegelstijging, enz. Ik ben er zeker van dat we allemaal last van klimaatschaamte hebben.


Wie probeert niet om zijn of haar klimaatschaamte te bestrijden door heel "braaf" te zijn: afval scheiden, op de fiets boodschappen doen, thermostaat een graadje lager, minder vliegen, enz? Maar helpt dat veel? Ik denk het niet. Niet voor het klimaat, maar helemaal niet om van je klimaatschaamte af te komen. 

En weet je waar ik dan nog het meeste last van heb? Dat ik van veel dingen niet meer zoals vroeger vrijuit en onbevangen kan genieten. Als de temperatuur aangenaam is, denk ik: ja maar het is veel te warm voor de tijd van het jaar. Als ik door een mooi bos loop, denk ik: hoe veel bossen zijn er nog over? Er verdwijnen er veel te veel. Als ik lekker op het Wad zeil, denk ik: over een tijdje is dit er niet meer door de zeespiegelstijging. Als ik heerlijk door de polder fiets, denk ik: het veen verdwijnt waardoor de bodem hier veel te hard zakt. Daarom was ik vanmorgen zo blij met deze prachtige regenboog. Daar kan ik tenminste nog van genieten zonder me machteloos en schaamtevol te voelen.