Een vrouw, een tafel, twee stoelen en een man

Voor wie deze video van de kunsternares Marina Abramovic nog niet gezien heeft, kijk er eerst naar en lees dan het verhaal erachter:

Eerlijk gezegd gaat moderne kunst regelmatig volkomen aan mij voorbij. Ik snap het niet of, en dat is veel belangrijker: ik voel er niets bij. En dat is toch vooral wat ik in kunst - en niet alleen daarin - zoek: een gevoel. Maar door een artikel in de NRC van dit weekend werden moderne kunst en gevoel weer even helemaal één. Als jullie precies doen wat ik je gevraagd heb - eerst het filmpje kijken en dan dit pas lezen - dan is dat volgens mij de goede volgorde. Je eerst laten ontroeren (ik neem aan dat dat gebeurd is) en dan pas kennis nemen. En wellicht kun aan dat gevoel nog een dimensie toevoegen door dit te lezen. Of, en dat kan ook, het laat je allemaal helemaal koud. Ook goed. 

Wat gebeurt hier in het Museum Of Modern Art (MoMa) in New York? Een performance van de kunstenares Marina Abramovic, getiteld The artist is present. Zij gaat daarvoor in een zaal in het museum zitten op stoel met voor haar een tafel en nog een stoel. Iedereen die dat wil wordt uitgenodigd om tegenover haar te gaan zitten en elkaar aan te kijken. Meer niet. Het motto zou kunnen zijn: kijk elkaar weer eens in de ogen. Dat heeft ze 80 dagen gedaan. Ikvind het een prachtig initiatief. Dat is wat je in de eerste helft van het filmpje ziet. 

Maar dan komt er een lange man met een grijze baard, in een zwart pak en met gymschoenen aan tegenover haar zitten. Zoals elke keer sluit Marina als haar vorige gast opgestaan is haar ogen en opent die weer als ze merkt dat de volgende is gaan zitten. Dan ziet ze haar ex-echtgenoot, de kunstenaar Ulay zitten. Met hem is ze 12 jaar getrouwd geweest. Samen hebben ze vele performance acts gedaan. En na de scheiding hebben ze elkaar 28 jaar niet meer gezien. Over wat je dan ziet, kun je eigenlijk niets zeggen: gewoon kijken en beleven dat jij het zelf bent die daar zit en zo verrast wordt.
Want wie droomt er niet van om een oude geliefde die je heel veel jaren niet gezien, maar die nooit uit je gedachten verdwenen is, zo maar ineens weer te zien?