Geen alleenstaande mannen meer toelaten - Slot

Op de keper beschouwd is het eigenlijk vreemd dat als de omstandigheden in een land moeilijk of zelfs gevaarlijk zijn  juist de mannen, en dan ook nog de jonge mannen, dat land verlaten.  Je zou een omgekeerde reactie verwachten. De sterksten en meest weerbaren blijven om de  vrouwen, kinderen en ouderen, te beschermen. Of misschien zelfs om weerstand te bieden. Juist de meest kwetsbaren zouden het geld en de middelen moeten krijgen om een veilig heenkomen te zoeken. Maar zo gaat het niet. Je kunt je afvragen waarom? Is het dan zo raar dat een ontvangend land als Canada een andere en eigenlijk ook meer logische keuze maakt?

Geen alleenstaande mannen meer toelaten - Deel 2

In deel 1 van dit drieluik heb ik geprobeerd duidelijk te maken dat bij een lang aanhoudende grote toestroom van (jonge) alleenstaande mannen de geslachtsverhouding van een hele generatie verstoord zal gaan worden. Zoals te lezen valt in de zaterdagbijlage van de NRC van 16 januari leidt een mannenoverschot tot meer instabiliteit in de samenleving. Ook zal de openbare ruimte voor vrouwen, zeker op bepaalde plaatsen en bij evenementen met veel publiek en opwinding, er niet veiliger op worden. 

Geen alleenstaande mannen meer toelaten - Deel 1

Zijn de kruitdampen van de wilde oudejaarsnacht in Keulen en andere steden een beetje opgetrokken? Nog niet helemaal, maar over een paar weken of maanden heeft niemand het er meer over. We weten nu immers dat de politie bij massabijeenkomsten alerter moet zijn op groepen donkergetinte jonge mannen om het risico van bestelen, aanranden en soms zelfs verkrachten van daar aanwezige vrouwen te verkleinen.
Maar als dat lukt, is dan het probleem opgelost? Nee, zeker niet. Wat we bij de jaarwisseling in steden als Keulen gezien hebben, is nog maar een voorproefje van wat ons in de toekomst te wachten staat als de vluchtelingenstroom naar West-Europa op dezelfde manier blijft doorgaan.

Gedicht: Gezicht op de Maas

Het gedicht Gezicht op de Maas van de Rotterdamse dichter Rien Vroegindeweij vind ik om drie redenen mooi. Ten eerste om het gedicht zelf. Daar kan ik verder niet veel over zeggen, want van gedichten heb ik weinig verstand. Ik heb eigenlijk maar één criterium: spreekt het mij aan, doet het me iets of niet. Misschien is dat bij heel veel kunst niet eens zo'n rare graadmeter, toch ..?

V&D ten prooi aan VERDUISTERING & DIEFSTAL

Nog één keer kom ik terug op de teloorgang van het Nederlandse warenhuis V&D. Laat je niets wijsmaken: een doorstart met de helft van de zaken of niet, kapot is het en kapot blijft het. In mijn vorige blog heb ik stilgestaan bij het feit dat duidelijk is dat een winkelformule zoals V&D die nu heeft zijn langste tijd gehad heeft. Het trekt misschien nog wel publiek, maar geen kopers. En daar gaat het natuurlijk wel om. Waar ik niet op in gegaan ben is dat V&D door gewetenloze geldbandieten al tien jaar geleden in een soort sterfhuisconstructie beland is.