Hallo Marianne,
Als ik me niet vergis is het al een tijdje publicitair nogal
stil rond jou en de PvdD. In de politiek kan dat twee dingen betekenen. Eén, er
is geen ruzie in de tent. Goede zaak dus. Twee, er gebeurt weinig en de partij
raakt buiten beeld. Geen goede zaak. Wat ook het geval is, te lang buiten beeld
blijven is altijd ongunstig. Tot voor kort maakte mij dat eerlijk gezegd niet
zo veel uit. Ik stemde toch niet op jullie. Hoe zeer het lot van dieren ook mij
aan het hart gaat, ik ben nu een maal geen liefhebber van one-issuepartijen in
de politiek.
Maar ik wil het nu niet met je hebben over meer of minder
publiciteit. Nee, ik wil je aandacht vragen voor iets dat veel groter is en dat
zo veel impact zal hebben dat het gehele “journaille” zich als een wolk van
wespen op je zal werpen en je voorlopig niet uit de krant of van de buis weg te
branden zult zijn.
Maar voordat ik daar op in ga, wil ik even terug in het
verleden. Jullie hebben 13 jaar geleden
een vliegende start gemaakt met het idee om de politiek in te gaan met een
partij die specifiek opkomt voor de dieren. Dat maakte duidelijk veel los bij
de mensen. Immers, heel veel mensen houden van dieren, of denken dat ze dat
doen. Iedereen kent wel zielige dieren die een dieronwaardig en uitzichtloos
leven hebben, trekt zich hun lot aan en vindt dat die geholpen zouden moeten
worden. Dat veel van die mensen hun eigen huisdieren naar een voortijdige dood
helpen door ze baggervet te voeren en ze mishandelen door ze te overstelpen met
wat ze “liefde” noemen, mits hun slaafjes maar precies doen wat het baasje of
vrouwtje wil, dat laten we maar even buiten beschouwing.
Het was natuurlijk te verwachten dat de andere partijen
vliegensvlug met allerlei plannetjes en ideeën zouden komen om aan te tonen dat
ook zij het beste met de dieren voor hebben. Wat dan volgt laat zich raden: de belangstelling
voor jullie neemt langzaam maar zeker af. Zo gaat dat eigenlijk altijd met min
of meer succesvolle one-issuepartijen. Wat eerst je kracht is, wordt zo vanzelf
je zwakte.
Maar dat kan spectaculair veranderen. In het verleden kwam je wat mij betreft iets te
vaak in het nieuws met zielige honden-, katten- en goudvissenverhalen.
Misschien terecht en goed voor de bühne, maar eigenlijk “klein bier” en
uiteindelijk tot niets leidend. Dat veranderde echter toen ik in de gaten kreeg
dat de Dierenpartij zich meer en meer gingen profileren als de partij tegen
uitbuiting van mensen, dieren, planten en leefomgeving. Met daarbij, en dat was
voor mij de “eye-opener”, je aanvaardt daar ook de consequentie van: we moeten stoppen
nu met een economie die altijd maar dwangmatig moet groeien als een Rupsje
Nooitgenoeg. Volgens mij is dat het kardinale punt dat zo sterk mogelijk over
het voetlicht gebracht zou moeten worden. In PR-taal gesproken, niet de dieren maar juist dát moet jullie “unique selling-point” worden.
Hoe bizar ook, geen enkele andere partij in de Nederlandse
politiek durft die gedachtesprong aan: werken naar een samenleving met een
economie die niet meer gebaseerd is op kwantitatieve groei, maar op verbetering
van kwaliteit. Immers, in deze tijd betekent kwantitatieve groei (meer auto’s,
huizen, consumptiegoederen, enz.) altijd uitbuiting. Ofwel van dieren, ofwel
van mensen, ofwel van de leefomgeving. En meestal van alle drie tegelijk. Waarom
durft dan geen enkele partij deze enig juiste en cruciale stap te maken?
Waarschijnlijk omdat niemand in kan schatten wat hier de gevolgen van zijn. Als
je de groeigedachte los laat, laat je eigenlijk alles los waar onze samenleving
vele eeuwen lang (ongeveer vanaf de late middeleeuwen) op gebouwd is. En dat
kon ook, want er was groei mogelijk. Geografisch, financieel, consumptief, productief,
enz. Maar hoe anders is dat nu. Eigenlijk weet iedereen dat op vrijwel alle
terreinen de grenzen van de groei bereikt en soms zelfs ver overschreden zijn.
Er is gewoon geen MEER meer. Genoeg is genoeg. Hier moeten we het mee doen. En
liefst veel efficiënter en duurzamer dan tot nog toe, anders is genoeg ook nog
te veel.
Als ik goed geluisterd heb, hoor ik jullie dus al enige tijd
dit liedje zingen. Alleen te weinig mensen horen het. Jullie zijn nu een
tingeltangel in een op volle kracht spelend symfonieorkest. Dat moet volgens
mij anders. Ga vol op dit orgel, om de beeldspraak nog even voort te zetten. Er
zijn veel ontwikkelingen op allerlei terreinen. Niet alleen technisch op het
gebied van zuinigheid en duurzaamheid, maar ook maatschappelijk. Veel, vooral
jonge mensen zijn al bezig met delen, ruilen en uitwisselen, i.p.v. kopen,
kopen, kopen. Met behulp van internet rijzen de initiatieven de pan uit om
logge en te groot gegroeide instituten en bedrijven de pas af te snijden of te
omzeilen. Zo blijkt dat er heel veel gemakkelijker, goedkoper en ook meer toekomstbestendig gedaan kan worden. Sluit je aan bij deze vrij stille revolutie, die nog geen
eigen stem en geluid heeft. Kortom, word de partij tegen de groei die tot
uitbuiting leidt (en daar horen de dieren ook bij) en voor een toekomst die
kansen biedt voor iedereen.
Sla duidelijk en herkenbaar deze nieuwe weg in. Doe dat
ofwel met een nieuwe beweging of politieke partij (het een sluit het ander
natuurlijk niet uit), of gebruik de huidige Dierenpartij hiervoor als
springplank. Dat laatste lijkt mij het beste, maar dan moet je natuurlijk wel
de naam veranderen. Dit gaat natuurlijk niet meer alleen om de dieren (als dat
al ooit het geval is geweest). Wat denk je bijvoorbeeld van een naam als “Voor
Kwaliteit”, afgekort als “VK”. Maar meer internationaal, en volgens mij “bekt”
dat ook beter, lijkt me de Engelse variant “For Quality”. Lekker modern
afgekort als “4Q”. Spreekt jonge mensen aan. Daar moet het toch van komen, niet
waar? In ieder geval moet het een naam zijn die weergeeft dat dit een partij of
beweging is die zich inspant voor een wereld waarin de kwaliteit van het leven
boven kwantiteit gaat en duurzaamheid boven verspilling.
Enfin, er is nog genoeg om over na te denken en te
brainstormen. Dat moet dan maar als we met zijn viertjes weer een keer samen
een gezellig etentje hebben met dat heerlijke “vlees” van het bedrijf van je
man, de Vegetarische Slager. Tot spoedig.
Met vriendelijke groeten,
Jaap Kiers
No comments:
Post a Comment