Wednesday, February 25, 2015

Brief aan Marianne Thieme (Partij voor de Dieren)


Hallo Marianne,



Als ik me niet vergis is het al een tijdje publicitair nogal stil rond jou en de PvdD. In de politiek kan dat twee dingen betekenen. Eén, er is geen ruzie in de tent. Goede zaak dus. Twee, er gebeurt weinig en de partij raakt buiten beeld. Geen goede zaak. Wat ook het geval is, te lang buiten beeld blijven is altijd ongunstig. Tot voor kort maakte mij dat eerlijk gezegd niet zo veel uit. Ik stemde toch niet op jullie. Hoe zeer het lot van dieren ook mij aan het hart gaat, ik ben nu een maal geen liefhebber van one-issuepartijen in de politiek.

Maar ik wil het nu niet met je hebben over meer of minder publiciteit. Nee, ik wil je aandacht vragen voor iets dat veel groter is en dat zo veel impact zal hebben dat het gehele “journaille” zich als een wolk van wespen op je zal werpen en je voorlopig niet uit de krant of van de buis weg te branden zult zijn.
Maar voordat ik daar op in ga, wil ik even terug in het verleden. Jullie hebben 13 jaar  geleden een vliegende start gemaakt met het idee om de politiek in te gaan met een partij die specifiek opkomt voor de dieren. Dat maakte duidelijk veel los bij de mensen. Immers, heel veel mensen houden van dieren, of denken dat ze dat doen. Iedereen kent wel zielige dieren die een dieronwaardig en uitzichtloos leven hebben, trekt zich hun lot aan en vindt dat die geholpen zouden moeten worden. Dat veel van die mensen hun eigen huisdieren naar een voortijdige dood helpen door ze baggervet te voeren en ze mishandelen door ze te overstelpen met wat ze “liefde” noemen, mits hun slaafjes maar precies doen wat het baasje of vrouwtje wil, dat laten we maar even buiten beschouwing.

Het was natuurlijk te verwachten dat de andere partijen vliegensvlug met allerlei plannetjes en ideeën zouden komen om aan te tonen dat ook zij het beste met de dieren voor hebben. Wat dan volgt laat zich raden: de belangstelling voor jullie neemt langzaam maar zeker af. Zo gaat dat eigenlijk altijd met min of meer succesvolle one-issuepartijen. Wat eerst je kracht is, wordt zo vanzelf je zwakte.



Maar dat kan spectaculair veranderen. In  het verleden kwam je wat mij betreft iets te vaak in het nieuws met zielige honden-, katten- en goudvissenverhalen. Misschien terecht en goed voor de bühne, maar eigenlijk “klein bier” en uiteindelijk tot niets leidend. Dat veranderde echter toen ik in de gaten kreeg dat de Dierenpartij zich meer en meer gingen profileren als de partij tegen uitbuiting van mensen, dieren, planten en leefomgeving. Met daarbij, en dat was voor mij de “eye-opener”, je aanvaardt daar ook de consequentie van: we moeten stoppen nu met een economie die altijd maar dwangmatig moet groeien als een Rupsje Nooitgenoeg. Volgens mij is dat het kardinale punt dat zo sterk mogelijk over het voetlicht gebracht zou moeten worden. In PR-taal gesproken, niet de dieren maar juist dát moet jullie “unique selling-point” worden.



Hoe bizar ook, geen enkele andere partij in de Nederlandse politiek durft die gedachtesprong aan: werken naar een samenleving met een economie die niet meer gebaseerd is op kwantitatieve groei, maar op verbetering van kwaliteit. Immers, in deze tijd betekent kwantitatieve groei (meer auto’s, huizen, consumptiegoederen, enz.) altijd uitbuiting. Ofwel van dieren, ofwel van mensen, ofwel van de leefomgeving. En meestal van alle drie tegelijk. Waarom durft dan geen enkele partij deze enig juiste en cruciale stap te maken? Waarschijnlijk omdat niemand in kan schatten wat hier de gevolgen van zijn. Als je de groeigedachte los laat, laat je eigenlijk alles los waar onze samenleving vele eeuwen lang (ongeveer vanaf de late middeleeuwen) op gebouwd is. En dat kon ook, want er was groei mogelijk. Geografisch, financieel, consumptief, productief, enz. Maar hoe anders is dat nu. Eigenlijk weet iedereen dat op vrijwel alle terreinen de grenzen van de groei bereikt en soms zelfs ver overschreden zijn. Er is gewoon geen MEER meer. Genoeg is genoeg. Hier moeten we het mee doen. En liefst veel efficiënter en duurzamer dan tot nog toe, anders is genoeg ook nog te veel.



Als ik goed geluisterd heb, hoor ik jullie dus al enige tijd dit liedje zingen. Alleen te weinig mensen horen het. Jullie zijn nu een tingeltangel in een op volle kracht spelend symfonieorkest. Dat moet volgens mij anders. Ga vol op dit orgel, om de beeldspraak nog even voort te zetten. Er zijn veel ontwikkelingen op allerlei terreinen. Niet alleen technisch op het gebied van zuinigheid en duurzaamheid, maar ook maatschappelijk. Veel, vooral jonge mensen zijn al bezig met delen, ruilen en uitwisselen, i.p.v. kopen, kopen, kopen. Met behulp van internet rijzen de initiatieven de pan uit om logge en te groot gegroeide instituten en bedrijven de pas af te snijden of te omzeilen. Zo blijkt dat er heel veel gemakkelijker, goedkoper en ook meer toekomstbestendig gedaan kan worden. Sluit je aan bij deze vrij stille revolutie, die nog geen eigen stem en geluid heeft. Kortom, word de partij tegen de groei die tot uitbuiting leidt (en daar horen de dieren ook bij) en voor een toekomst die kansen biedt voor iedereen.




Sla duidelijk en herkenbaar deze nieuwe weg in. Doe dat ofwel met een nieuwe beweging of politieke partij (het een sluit het ander natuurlijk niet uit), of gebruik de huidige Dierenpartij hiervoor als springplank. Dat laatste lijkt mij het beste, maar dan moet je natuurlijk wel de naam veranderen. Dit gaat natuurlijk niet meer alleen om de dieren (als dat al ooit het geval is geweest). Wat denk je bijvoorbeeld van een naam als “Voor Kwaliteit”, afgekort als “VK”. Maar meer internationaal, en volgens mij “bekt” dat ook beter, lijkt me de Engelse variant “For Quality”. Lekker modern afgekort als “4Q”. Spreekt jonge mensen aan. Daar moet het toch van komen, niet waar? In ieder geval moet het een naam zijn die weergeeft dat dit een partij of beweging is die zich inspant voor een wereld waarin de kwaliteit van het leven boven kwantiteit gaat en duurzaamheid boven verspilling.

Enfin, er is nog genoeg om over na te denken en te brainstormen. Dat moet dan maar als we met zijn viertjes weer een keer samen een gezellig etentje hebben met dat heerlijke “vlees” van het bedrijf van je man, de Vegetarische Slager. Tot spoedig.



Met vriendelijke groeten,



Jaap Kiers




No comments:

Post a Comment