Afgelopen nacht van 17 of 18 februari 2023, om
00.00 uur is er een einde gekomen aan het bestaan van het oude Europa van zelfstandige staten. Het is nu één natie, de
Verenigde Europese Staten (VES). Met één regering, één parlement, één munt, één
leger, één belastingstelsel en geen verschillen meer in bijvoorbeeld arbeidsvoorwaarden,
onderwijsstructuur, pensioenvoorziening. Alhoewel er al langere tijd sprake was
van geruchten en vermoedens dat stappen in die richting genomen zouden worden,
komt dit vergaande besluit toch als een grote verrassing.
De eerste
tijdelijke president van VES is de oude, niet aan een politieke partij gebonden
Jacobus Kirsch, die al vele jaren de motor is achter het streven om Europa om
te vormen tot één natiestaat. Gisteravond, vlak vóór het moment van ontstaan
van de VES, legde Kirsch op de televisie en aan de alom aanwezige pers een
verklaring af. Hij deelde mee dat alle aanwezige regeringsleiders van de nu
voormalige Europese Unie tot de overtuiging gekomen waren dat de problemen van
de Unie en ook van de afzonderlijke lidstaten zo groot waren dat alleen met deze
stap Europa van de ondergang gered kon worden en nu weer een toekomst heeft. Door
de gevolgen van de alsmaar aanhoudende financiële crisis die alle Europese
landen in zijn greep bleef houden, was het failliet van een aantal landen met te
grote schulden onafwendbaar. Door de onderlinge financiële verwevenheid was het
risico groot dat ook de rijkere lidstaten in die val meegesleurd zouden worden.
Sinds het begin van
de crisis in 2008 is 15 jaar lang tevergeefs geprobeerd om met compromissen die
rekening hielden met de verschillen tussen de lidstaten een eind te maken aan
de economische malaise. Iedereen is er nu van overtuigd dat met deze
maatregelen, die compromissen van compromissen waren, de problemen alleen maar
groter zijn geworden. Bovendien was het door de toenemende invloed van
populisten in vrijwel alle landen van Europa bijna onmogelijk geworden om welke
politieke en financiële oplossing dan ook te bedenken. Daarom moest nu tot deze
onorthodoxe en tegelijkertijd historische stap besloten worden.
De vraag is of dit
besluit democratisch verantwoord is. Volgens president Jacobus Kirsch is dit
wel het geval, omdat alle betrokken gekozen regeringsleiders hier hun
handtekening onder gezet hebben. Zij het sommigen pas onder grote druk. Maar
over twee jaar, in voorjaar van 2025, zullen
de eerste algemene Europese verkiezingen gehouden worden voor in ieder geval een
nieuwe Europese grondwet, de leden van het Europarlement en de eerste gekozen
Europese president.
Vragen beantwoorden
wilde voorlopig president Kirsch niet, maar wel wilde hij graag toelichten
waarom deze historische beslissing genomen is, wat dit in grote lijnen voor de
mensen betekent en wat de voordelen zijn.
Door gebrek aan schaalgrootte
werd onze economische achterstand op de grote machtsblokken in de wereld, met
name in het Verre Oosten en Amerika, onaanvaardbaar groot. Wij slaagden er als Europese
Unie onvoldoende in om belangrijke markten in de wereld te veroveren. Onze
welvaart nam hierdoor, in tegenstelling tot landen in andere delen van de
wereld, steeds verder af. Ook bij de innovatie van belangrijke technieken op
het gebied van voedsel, elektronica en energie werd onze rol door de
versplintering van middelen en menskracht steeds verder gemarginaliseerd. Ten
aanzien van vrede en veiligheid was een Europa van afzonderlijke staten een
speelbal aan het worden van andere machtsblokken. Ook de vluchtelingen- en
migratieproblematiek is zo internationaal, divers en wijd vertakt dat alleen door
een samensmelting van de Europese landen een goed gecoördineerde en effectieve politiek
mogelijk is.
Zoals gezegd was de
voortslepende economische malaise die vooral Europa in zijn greep hield de
directe aanleiding om tot dit besluit te komen. Juist op dit terrein moest dan
ook hard ingegrepen worden. En hard ingrijpen is in dit geval voor iedereen
pijnlijk. Kort gezegd komt het hierop neer, dat het rijke noorden (Duitsland,
Finland, Nederland, Zweden en Engeland) moet betalen en dat het arme zuiden
(Italië, Spanje, Griekenland, Portugal)
moet schikken. Dat betekent dat het noorden alle schulden van het zuiden
voor zijn rekening neemt en dat de zuidelijke landen zich moeten schikken naar
de mores en regels die in het noorden gebruikelijk zijn. Dus bijvoorbeeld geen
vroegpensioen voor Franse werknemers meer, een normaal belastingstelsel in
Griekenland, geen corruptie en vriendjespolitiek meer in Italië, enz. Alle
regels zijn voor elk land gelijk.
Tot slot meldde
president Jacobus Kirsch dat gekeken wordt naar de mogelijkheid om de
voormalige lidstaten als eenheid en aanspreekpunt te laten verdwijnen. In
plaats daarvan gaan de gedachten uit naar een vrij grote mate van autonomie
(financieel en bestuurlijk) voor regio’s die historisch, cultureel of taalkundig
een eigen identiteit hebben. Dat zelfde geldt voor industriële en stedelijke
gebieden die een belangrijke en specifieke economische of bestuurlijke
betekenis voor de rest van de VES hebben. Dit vanuit democratisch oogpunt, maar
ook om de besluit- en slagvaardigheid in die gebieden te vergroten.
No comments:
Post a Comment