Heren, zullen we het eens omdraaien? Laten we de proef op de som nemen. De Engelsen zeggen niet voor niets: "the proof of the pudding is eating it". Samen gaan jullie een tijdje in de "oertijd" bivakkeren. Je hoeft echt niet terug in de tijd. En ook niet ver weg. Ik breng jullie in mijn bootje naar een stil en eenzaam plekje op het Wad en laat jullie daar een paar dagen achter. Vervolgens zoeken jullie zelf naar je voedsel. Er is zeesla. Je kunt garnaaltjes vangen. Er zijn mosselen. En als je een eenzame jonge zeehond vindt, kun je het wel een maand uithouden . . .
Maar weet je wat ik denk dat er gaat gebeuren? Na één of twee nachten pakken jullie de marifoon (die laat ik achter, net als het gastoestel) en smeken jullie mij om je weer te halen. Dan zijn jullie tot de conclusie gekomen dat jullie "oerbrein" toch niet zo goed meer in de "oertijd" past. Of met andere woorden, de werkelijkheid blijkt iets gecompliceerder dan jullie Popi Jopi wetenschapsverhaaltje. Dus is mijn advies aan Ronald: ga voor je computer zitten, met een leeg scherm en wacht tot je weer een goed idee hebt voor een volgende novelle. En voor meneer Vugt geldt hetzelfde: schoenmaker, houd je bij je leest.
U zou het boek ook eerst kunnen lezen.
ReplyDeleteDoe ik. Komt u dan een weekje op het Wad bivakkeren?
Delete