Een Tweede Kamer vol "Wildertjes"

De kalfjes moeten langer bij hun moeder kunnen blijven. Je wilt het niet geloven, maar een motie met deze inhoud is vorige week met een ruime meerderheid (85 voor en 65 tegen) door de Tweede Kamer aangenomen. De hele wereld staat in brand: oorlog in Syrië, opleving van de Koude Oorlog door de duistere politiek van de maffiose Russische regering, eindeloze en niet te stelpen vluchtelingenstromen, wankele financiële situatie van banken en landen, vastlopende Europese samenwerking, extreme verschillen in rijkdom en welvaart tussen en in landen, milieuproblemen,  internationaal terrorisme, enz., enz.
En wat doet de Tweede Kamer? Die maken zich druk om een motie van de Partij voor de Dieren die er voor moet zorgen dat de kalfjes niet direct bij de moeder weggehaald worden. Want dat is zielig. Daar raken "moeder en kind" gestrest van en daar zullen ze de rest van hun leven last van hebben. Complete waanzin! Straks meer daarover.

Kijk dat de PvdD dit voorstelt, dat kan ik billijken. Wil die partij bij de volgende verkiezingen nog een paar zeteltjes overhouden, dan moeten ze wat meer aan de weg timmeren. Zo werkt dat in een democratie. En dat kan alleen maar met een voorstel of actie die je naam eer aan doet, voor de dieren dus. Maar het trieste is dat er dan in de Tweede Kamer een meerderheid is die dit onzinnige voorstel steunt. Er is kennelijk niemand van de Partij van de Arbeid, PVV, Groen Links, SP, D66  en nog wat loshangend afgesplitst spul die de moeite neemt om even aan deskundigen te vragen of deze maatregel nuttig en gewenst is. Nee, er wordt blind voorgestemd. En weet je waarom? Enkel en alleen voor de beeldvorming. Tegenstemmen scoort namelijk niet bij het grote en in dit geval onwetende publiek.

De redenatie is als volgt. Kalfjes zijn een soort lopende zeehondjes. Iedereen heeft er het volgende beeld bij: ontroerend wankel op de benen, grote, donkere ogen die je zielig aankijken en een lange, vochtige tong die vraagt om een toegestoken, liefdevolle hand. Dit is het zo ongeveer, niet?
Wat gebeurt er nu? De overgrote meerderheid van het electoraat, de mensen die nooit in een koeienstal zijn geweest, ziet in deze dieren iets menselijks, ja zelfs kinderlijks. En dan komt ons oerinstinct boven: die moeten wij beschermen. Beschermen tegen het leed van wegrukken van de zwakke zuigeling bij de liefhebbende, beschermende moeder.
Die 85 voorstemmende Tweede Kamerleden maken de klassieke fout die bijna iedereen maakt die nooit met boerderijdieren te maken heeft gehad: zij denken dat dieren (zeker als ze een hoog knuffelgehalte hebben) één op één gelijkgesteld kunnen worden met mensen. En dat is zeker niet waar!

Hoe weet ik dat? Heel simpel, wij hebben in de 20 jaar dat wij op een boerderij hebben gewoond ongeveer 15 jaar lang zelf geiten en andere boerderijdieren gehad.  Die geiten werden twee maal daags gemolken. Ons gezin dronk niet alleen die melk, maar at ook de kaas, de boter, de yoghurt, de kwark die mijn vrouw daar van maakte. Maar we aten ook de jonge bokjes die geboren werden en die niemand wilde hebben. Wij hielden veel van onze geiten en ook paarden, pony's, varkens en kippen. Wij verzorgden ze zo goed als we konden. Ons leven werd zelfs voor een groot deel bepaald door de aanwezigheid van en de zorg voor onze dieren. Maar het waren geen huisdieren. Het waren boerderijdieren. Wat is het verschil? Met een huisdier tuttel je om, zoals ik nu doe met mijn hondje Arie. Die leeft in huis en is een deel van het gezin. De emotionele band met zo'n dier is daardoor sterk. Maar ik zou een grote fout maken als ik Arie als een mens zou gaan beschouwen. Het is en blijft een hond en zo gedraagt hij zich. Ik moet me aan hem aanpassen en als hond behandelen. En niet andersom.

Hoe deed ik het dan met de jonge, pasgeboren geitjes? Als een geboorte er aan zat te komen, ging ik regelmatig naar de stal ("bûthús" in Friesland) om te kijken of alles wel goed ging. Het kon zijn dat bijvoorbeeld de ligging niet goed was en de dierenarts er bij moest komen. Maar bij geiten is dat gelukkig bijna nooit het geval. Als de geitjes geboren waren (meestal 2 of 3 en altijd weer een mooie gebeurtenis) bleef de moeder in een apart hok met schoon stro eerst even bij de lammetjes. Ze likte ze dan namelijk af. Ik wachtte dan tot de eerste lammetjes probeerden op hun wankele pootjes bij de uier van de moeder te komen om te gaan drinken. Dan pakte ik een emmertje en molk de geit zelf. De eerste melk van een koe of geit heet biest en bevat niet alleen veel voedingsstoffen, maar ook antistoffen tegen allerlei ziektes. Zodra de jonge geitjes op hun pootjes konden staan, en dat is snel, drukte ik hun snoetje in het emmertje. Na een paar keer proesten, dronken ze daar altijd gulzig van. Vervolgens werd de moeder teruggebracht naar het hok met de 3 andere volwassen geiten en kreeg daar lekker vers hooi.

En weet je wat er dan gebeurde? Moeder geit had alleen maar oog voor dat lekkere hooi, zeker omdat anders de andere geiten de lekkerste grasjes voor haar neus zouden wegpakken. En aandacht voor de pasgeboren geitjes, die er vlak naast stonden, had ze helemaal niet.
En de jonge geitjes, misten die hun moeder? Ook niet. Ik was hun moeder geworden. Overal waar ik liep, liepen ze me achterna. Onze kinderen en ook de buurkinderen vonden het prachtig om bij de jonge geitjes in het hok te gaan. Betere speelkameraadjes konden ze niet vinden. En in het voorjaar als het lekker weer werd (jonge geitjes worden in februari en maart geboren), konden alle geiten, jong en oud, met elkaar het geitenweitje in. Met elkaar vormden ze een kudde die in mij, de hobbyboer, de vanzelfsprekende leider zag die voor eten zorgde, die hun onderdak bood en die hen beschermde. Precies wat dieren van mensen verwachten, niet meer en niet minder.

Het lijkt er dus op dat die 85 leden van de Tweede Kamer deze motie gesteund hebben uit onwetendheid, of misschien zelfs vanuit hun "onderbuikgevoel". Maar ik ben bang dat het veel erger is. De steun voor deze motie is er gekomen in de verwachting van electoraal gewin. Stemmen voor iets dat zetels oplevert. Populisme heet dat. En dat deze maatregel heel slecht is voor de dieren zelf? Dat interesseert helemaal niemand in de Tweede Kamer. Als je dat werkelijk wilt weten, moet je het vragen aan de mensen die daar echt verstand van hebben, uit de agrarische sector zelf. Maar het lijkt er op dat we dat station in de politiek al lang gepasseerd zijn. En als dat waar is, dan heeft Geert Wilders al veel meer zetels in de Tweede Kamer dan de 15 die hij nu heeft. En zelfs meer dan de virtuele 32 in de peilingen. Nog even en dan zit de hele Tweede Kamer vol met "Wildertjes". Ik moet er niet aan denken.