V&D wordt VEEL & DIVERS

Vanmiddag was ik in het centrum van de stad waar ik woon (Leeuwarden) en dacht ik: laat ik nog één keer door de V&D lopen. Straks zijn die deuren gesloten en is ook "ons volkswarenhuis" geschiedenis geworden. Eigenlijk is V&D als warenhuis natuurlijk al lang geschiedenis. Het warenhuis waar de mensen nu en in de toekomst door heen dwalen om te kopen wat ze willen, heet namelijk INTERNET. Je loopt niet meer, maar je zit en typt, veegt of raakt op het scherm aan wat je wilt hebben. En dan krijg je dat de volgende dag thuisbezorgd voor een prijs waar gewone winkels met hun kosten voor personeel, ruimte en inrichting niet tegenop kunnen. Wat wil je nog meer?

En dat is nu juist de vraag: wat wil het via internet kopende publiek nog meer? Het antwoord is bekend: beleving. De mensen gaan de stad in om iets bijzonders te zien, om te ontdekken wat er thuis en op het internet niet is. 
Waarschijnlijk voor het laatst door het warenhuis V&D lopend keek ik hier naar, mezelf de vraag stellend: wat beleven de mensen die hier nu zijn? Wat is hier meer te doen dan kijken en kopen? Eigenlijk niets. Nou ja, één ding: alles was zo ongeveer voor de helft van de prijs. Hebberigheid, was het enige dat ik als beleving waar kon nemen. Voor koopgedrag niet verkeerd natuurlijk, maar economisch niet haalbaar. Spullen met verlies verkopen houdt niemand vol.

Toen kwam de vraag op: wat zou je met dit grote gebouw van vier verdiepingen dan wel kunnen doen? Ineens zag ik het voor me. Alles er uit gooien en het hele gebouw verdelen in kleinere en grotere eenheden en die verhuren aan ondernemers die vanuit één bepaalde visie hun bedrijf gaan inrichten. En die visie heeft één centrale gedachte: in elke afdeling moet meer te beleven zijn dan alleen iets kopen. En meer kan van alles zijn. Iets proberen, iets leren, iets eten of drinken, iets horen of zien, enz. De belangstellende ondernemers worden net zoals nu verdeeld in afdelingen: voedsel, kleding, kunst, electronica, boeken, uiterlijk (kappers, cosmetica, e.d.), enz.

In de afdeling voedsel kun je niet alleen voedselprodukten en kooktoebehoren kopen, maar ook voedsel nuttigen, leren bereiden en er mee experimenteren. De kleding is niet alleen kant en klaar te koop, maar je kunt het ook maken, ontwerpen of repareren en showen.  In een afdeling kunst is niet alleen beeldende kunst te koop, maar zijn ook workshops , kunstuitleen en-ruil. Er zijn ook legio mogelijkheden voor mensen met een vak, van vioolbouwen tot aan electronica maken en repareren. En om het extra aantrekkelijk te maken is er op elke verdieping een podium voor aankomende artiesten, of als speakers corner waar je het aanwezige publiek kunt laten weten wat jij van de wereld vindt. Kortom, er is veel en veel meer dan ik kan bedenken. 

Komen de mensen hier wel naar toe? Ik weet zeker van wel. In Rotterdam, waar ik laatst weer een paar dagen was, is in een oud pakhuis in de voormalige en later zwaar verloederde wijk Katendrecht (bij Rotterdammers beter bekend als "De Kaap") iets dat daar wel wat op lijkt. Op een regenachtige zondagmiddag was het afgeladen vol met mensen van alle leeftijden en was het hartstikke gezellig. En hoe veel goede kanten en voordelen het internet ook heeft, gezellig is het niet. Maar dat is het wel als mensen bij elkaar komen en samen iets beleven wat ze leuk en spannend vinden. En daar is meer voor nodig dan een voorwerp uitzoeken,  laten inpakken, betalen en mee naar huis nemen. Hoe lang duurt het nog voordat de winkeliers dat doorhebben? Moeten we de binnensteden eerst helemaal leeg zien lopen en laten verpauperen? Nee toch? Om dat roer zou ik zeggen. V&D hoeft niet eens de naam van de gevel te verwijderen. We gaan in de toekomst gewoon allemaal naar VEEL & DIVERS.