Brief aan Mark Rutte: zijn mensen 'too small to save"?

Beste Mark,

Ik zou me er niet meer mee moeten bezighouden, met werkgelegenheid. Ik ben zelf inmiddels vijf jaar officieel met pensioen na een arbeidzaam leven (minus mijn studietijd) van 40 jaar.  En ik geniet met volle teugen van deze periode. Toch houdt het onderwerp me bezig. Om me heen zie ik, ondanks dat de economie weer wat aantrekt op dit moment, te veel mensen die ongewenst en langdurig werkeloos aan de kant staan.

En dat zijn niet de minsten. Allemaal goed opgeleid, vakbekwaam, gemotiveerd om weer aan de slag te gaan. Maar het lukt ze niet. Wel soms incidenteel kleine klusjes en vrijwilligerswerk en heel veel zinloze en verplichte sollicitaties. En dan krijgen ze daar ook nog eens gratis de digitale vernederingen van die fijne en zo empathische instelling het UWV (Uw Wens Vervalt) bij. Het UWV, dat door personeelstekort alleen nog maar op digitale wijze contact heeft met haar cliënten, lees "gevangenen". Als je namelijk leest hoe dat gaat, krijg je het idee dat die organisatie de mensen het liefst zo lang mogelijk werkeloos houdt, dan blijven zij tenminste "in business".
 

Enfin Mark, genoeg ergernis geventileerd, dacht ik zo. Kan het ook anders? Dat is een relevantere vraag. Natuurlijk kan dat. Een van de mensen die wat mij betreft een betere kant uit wijst dan die zinloze en leugenachtige spotjes van  de UWV is de Britse econoom Tony Atkinson. In de Volkskrant van 19 september houdt hij een betoog tegen de steeds verder gaande ongelijkheid in inkomen en welstand. Volgens het heersende neo-liberale gedachtegoed, waar jij zo'n warm pleitbezorger van bent, is dat juist goed. Als de rijken rijker worden, profiteren de niet-rijken en ook armen daar namelijk vanzelf van. Niet dus. De cijfers bewijzen al jaren het tegendeel. Met de huidige stand van zaken (na een grote crisis, monetaire problemen en verdergaande automatisering) is het zelfs zo dat reguliere arbeid (dus passend werk waar je normaal voor betaald wordt, met voldoende rechtszekerheid) voor steeds grotere groepen mensen onbereikbaar wordt. 

Het voorstel van Atkinson is: overheid grijp in. Treed op als ultieme reddingsboei, net zoals dat nu voor  banken geldt. Als mensen geen werk meer kunnen vinden, bied ze dan een baangarantie tegen minimumloon aan. Bijvoorbeeld in verzorgingstehuizen, kinderopvang, milieu, thuiszorg, onderwijs, enz. In die sectoren zijn duizenden banen weggesaneerd, zonder dat er in de markt banen voor in de plaats zijn gekomen. Af zijn we van die zinloze sollicitaties, de vernederingen door het UWV, de controles alsof je een misdadiger bent. Weg met dat stempel "langdurig werkloze", maak er weer MENSEN van. Als bankdirecteuren door wanbeleid en hebzucht hun toko kapot laten gaan, worden ze met vele miljarden overheidsgeld weer op de been geholpen. Ze zijn immers "too big to fail". Maar als gewone mensen buiten hun schuld buitenspel komen te staan, sturen we de digitale bloedhond UWV op ze af om ze te "helpen". Zijn die mensen soms "too small to save?" Kun je me dat niet eens een keertje haarfijn uitleggen, beste  Mark? Het kan mooi bij ons volgende boottochtje. Dan mag Jort ook mee.

Met vriendelijke groet, Jaap Kiers