Een simpele waarheid

Het vluchtelingenvraagstuk? Het is bijna als met het weer, je ontsnapt er niet aan. Bijna elke dag opent de ochtendkrant met berichten over enorme aantallen mensen uit Afrika en het Midden-Oosten die hier hun heil zoeken. Het probleem is inmiddels zo groot dat er al gesproken wordt in termen als het "V-woord". Net als vroeger toen over iemand die kanker had, gezegd werd: "Hij is heel erg ziek. Hij heeft K". Als mensen zich op deze manier gaan uitdrukken, dan weet je één ding zeker: de emotie regeert. En dat is precies wat er nu volgens mij aan de hand is in het vluchtelingendebat dat logisch volgt op deze schier eindeloze en alarmerende berichtenstroom.

Twee emoties overheersen in dit debat en die staan diametraal tegenover elkaar. De ene groep zegt: laat maar komen al die mensen, het is onze menselijke plicht om voor hen te zorgen. En daar recht tegenover: sluiten die grenzen, voor het totaal onbeheersbaar wordt. Alle argumenten (nou ja, argumenten ...) op een hoop geveegd is het een discussie tussen mensen die  vanuit een ideëel en ethisch bewustzijn redeneren en de anderen gewoon uit praktisch eigenbelang. Wat mij opvalt overigens is dat ik de indruk heb dat veel voorstanders niet in de buurt van een sporthal of een nieuw te stichten asielzoekerscentrum wonen en dus direct iets te vrezen hebben. En aan de andere kant, dat veel tegenstanders nog nooit een asielzoeker in het echt gezien hebben.

Zullen we alle argumenten pro en tegen, alle drogredenen en ook alle emoties eens proberen aan de kant te zetten en kijken wat het meest waarschijnlijke scenario is? Een echte oplossing vinden we toch niet. Alleen tijd, heel veel tijd, zal daar waarschijnlijk voor moeten zorgen.
Vast staat dat er nog heel veel asielzoekers en gelukzoekers naar ons toe komen. Laten we ze gewoon migranten noemen. Dit onderscheid, waar we nog zo veel gewicht aan hechten, telt allang niet meer. De wereld is nu een maal verdeeld in een relatief klein, rijk en redelijk rustig deel, waar wij wonen, en een in verhouding groot deel dat niet alleen arm is, maar ook vaak op zijn zachtst gezegd nogal "onrustig". Grof gezegd bijna overal ten zuiden van de Middellandse Zee. De mensen die in de meeste van die landen wonen hebben praktisch geen enkel uitzicht op minder oorlog, armoede, corruptie, uitbuiting en onderdrukking. En wij en zij weten dat dat de komende vele jaren niet zal veranderen. Is het dan vreemd dat die mensen er voor kiezen om naar dat rijke en rustige deel te trekken in de hoop op een iets betere toekomst? Thuis hebben ze geen enkele hoop en ook geen kans. 

En wat kunnen wij doen, behalve elkaar uitschelden voor naïevelingen en egoïsten? Gewoon het feit onder ogen zien dat die mensen toch komen. Hekken, zeeën, legers en marineschepen zullen hen niet tegen kunnen houden. We zullen moeten  accepteren dat dit ons op korte, midden lange en waarschijnlijk ook lange termijn veel geld gaat kosten. Dat betekent minder geld voor onderwijs, zorg, wegen, openbaar vervoer, enz. De eerste taak voor onze heren en dames politici. is dan ook volgens mij om pogingen te doen die immigratiestroom zo beheersbaar mogelijk te houden. Maar tegelijkertijd uitleggen en eerlijke en volledige informatie geven waarom de dingen gaan zoals ze gaan. En vertellen hoe ze denken er voor te gaan zorgen dat de problemen die er door deze migratiestroom ontstaan zo klein mogelijk zullen zijn, zowel voor de nieuwkomers als voor de mensen die dit met argusogen gadeslaan. 
Het lijkt mij een waarheid die simpel uit te leggen is. Eigenlijk net zo simpel en ook eerlijker, dan de "waarheid" van Geert Wilders.