Geert had een goed gesprek

Gisteren was onze Geert van de Partij Voor Vandalisme weer eens op verkiezingscampagne. In Den Haag, niet ver weg, want de jongens van de bewaking wilden ook wel eens een vrije avond. Na een uitgebreide screening door de eigen PR-afdeling en de "jongens met de oortjes" mocht Geert even praten met twee Haagse dames en twee pekineesjes. Trots toonden de dames van  onbestemde leeftijd - immers van oor tot oor onder de plamuur - hun kleine keffertjes aan "de" mensen in het land. In plat Haags verklaarden ze dat na hun hondjes ... 
... Geert bij hen op de eerste plaats stond. Een wat cryptische uitspraak die mij tot nadenken stemde. Niet bij Geert, immers hij heeft zoals bekend een heel warme band met "de" mensen in het land. Hen onmiddellijk begrijpend kopte hij zonder aarzelen deze  voorzet in Haagse toonzetting met Limburgse keelklanken in het doel:  
"Ik wens de mensen in Den Haag minder lasten en minder Marokkanen". Eigen hond en volk eerst, dat is wat "de" mensen in het land willen. Zelden heb ik in zo weinig woorden zo'n goed gesprek gehoord.