Het vertrouwen komt te voet en gaat te paard

Vier jaar lang hebben de Amerikanen, en met hen de hele wereld, kunnen zien wie Donald Trump werkelijk is. Als president is hij doorgegaan met wat hij zijn hele leven al doet: mensen die daar vatbaar voor zijn de illusies verkopen die hem in een machtspositie brengen. Zo is hij president geworden en dat vier jaar lang kunnen blijven. En dat lukte omdat hij een meester is in liegen, bedriegen, bedreigen en mensen tegen elkaar uitspelen.

Maar hoe kan het dat na 4 jaar ruzie zoeken, anderen de schuld geven van alles wat fout gaat, onkunde en onwetendheid tonen op 3 november toch bijna 50% van de Amerikanen op deze zelfzuchtige clown en ziekelijke narcist gestemd heeft? Het kan toch niet zo zijn dat al die mensen net zulke grote racisten zijn als de Donald zelf? En net zo onverdraagzaam en haatdragend? Het kan toch ook niet waar zijn dat ze al zijn leugens geloven? Of dat ze niet door hadden dat bijna alles wat hij deed en zei in de eerste plaats in zijn eigen voordeel of dat van zijn familie en zijn "kliek" was?

Vier jaar geleden won Donald Trump omdat Amerika stemde tegen de arrogantie van de macht in Washington. Tegen de politieke elite van de Democratische partij in de persoon van Hillary Clinton. Dit keer won Joe Biden, niet om dat ze voor hém of zijn partij gestemd hebben, maar nu tegen Donald Trump. De neiging om vooral tegen iets of iemand te stemmen duidt op een negatieve stemming en een veel onvrede in de samenleving.

Dat is ook niet zo vreemd, want de mensen zien al tientallen jaren hun banen verdwijnen, de wegen slechter worden, hun lonen niet  stijgen, voor bijna iedereen de gezondheidszorg onbetaalbaar worden, de gevangenissen steeds voller worden en de "American Dream" (van krantenjongen tot miljonair) meer en meer achter de horizon verdwijnen.
En dat gebeurde bij zowel Democratische als de Republikeinse presidenten. Dan is het begrijpelijk dat de mensen hun beloftes niet meer geloven en hopen dat een huis-aan-huis-verkoper en zwendelaar als Donald Trump in staat zal zijn om het hele kaartenhuis van politieke onmacht, beheerst door baantjesjagers en belangenbehartigers van de rijken, weg te blazen.

Tot zover begrijpelijk en bekend, maar na 3 november weten we dat het heel veel mensen eigenlijk niet meer uitmaakt dat die oplichter in feite niets voor hen gedaan heeft. Hij biedt een goede show en dat is genoeg. Te veel mensen hebben nog steeds geen vertrouwen in de politiek. En vertrouwen is de kurk waar een democratie op drijft. Zouden ze in Amerika ook het spreekwoord kennen "vertrouwen komt te voet en gaat te paard"? Als dat zo is, dan is het te hopen dat Joe Biden en Kamala Harris beseffen hoe zwaar hun taak is en hoe lang de weg. Dat zou in ieder geval een goed begin zijn.