De president die het land verdient

Wie ook de presidentsverkiezing in de Verenigde Staten wint op 4 november, hij wordt de leider van een land dat in veel opzichten min of meer bankroet is. Ik wil jullie niet vermoeien met te veel cijfers - blogs zijn daar gewoon niet geschikt voor - , maar die zijn zwak uitgedrukt niet al te hoopgevend. En dan beperk ik me hier tot het materiële en laat ik de onoverbrugbare tegenstellingen, het onderlinge wantrouwen en de onderlinge haat nu achterwege.

De staatsschuld van de VS is $ 22500 miljard. Dat is 103% van het bruto binnenlands product (BBP) - dat is de totale toegevoegde waarde van alle in een land geproduceerde goederen en diensten. In Nederland is de staatsschuld € 395 miljard, een veel kleiner land natuurlijk, maar dat is 60% van het BBP.

Algemeen bekend is dat de infrastructuur in de VS niet goed is. Eén derde van alle wegen in het land is slecht. Evenals één op de negen bruggen. Vliegvelden zijn primitief, door sommigen vergeleken met die in ontwikkelingslanden. In dichter bevolkte delen is de filedruk enorm. In nieuwe wegen en bruggen wordt al jaren bijna niet geïnvesteerd, waardoor de bestaande niet meer geschikt zijn voor de toegenomen hoeveelheid verkeer en het gewicht van de vrachtwagens.
De oorzaak van dit probleem is de brandstofprijs waarop maar weinig belasting geheven wordt. Met dat geld - dat er dus niet is - moet dit gefinancierd worden. Maar een voorstel voor verhoging van de accijns op benzine staat in de VS gelijk aan politieke zelfmoord.

Zowel een heet hangijzer als een achilleshiel in de VS is de gezondheidszorg. Dat is vrijwel geheel in handen van het bedrijfsleven. Het is dus een verdienmodel. En verdiend wordt er, door ondernemers en instellingen in ieder geval. Niet door de bevolking. Eén op de vijf Amerikanen heeft medische schulden. Een ziektekostenpremie die in Nederland € 100 tot € 120 kost, is in de VS tussen de $ 580 de $ 870. Een nacht in een ziekenhuis in Nederland kost € 500, in de VS $ 1500 en $ 3500. De kosten van een bypass operatie zijn bij ons ongeveer € 14.000, in de VS is dat $ 70.000.

Wat betreft het gevangeniswezen zegt één cijfer genoeg. In de VS woont 5% van de wereldbevolking, maar ze hebben 25% van alle gevangenen ter wereld. Een verklaring? Ook het gevangeniswezen is in particuliere handen. Dus . . . hoe meer gevangen, hoe meer "wij" verdienen.

En dit alles moet aangepakt (laten we het woord "oplossen" niet gebruiken) door een 74-jarige schreeuwende, verdeeldheid zaaiende, narcistische gek, die vier jaar lang al deze problemen alleen maar groter heeft laten worden? Of moeten de Amerikanen hun hoop stellen in een lieve, 78-jarige, licht versufte politicus die decennia lang rustig meedeinend op de golven van de macht zachtjes boven is komen drijven?
Wij verdienen een koning die als enige in het land niet snapt dat  het onverstandig is om tijdens een lockdown bij een coronacrisis op vakantie naar Griekenland te gaan. Amerika krijgt de president die het land verdient. Of een oude man die liegt en bedriegt. Of een lieve opa die moeite heeft om wakker te blijven. Gelukkig hoef ik niet te kiezen.