Poepen op de plee van prins Bernard

Hotel de Wereld in 2018

Afgelopen week was ik voor het eerst in mijn leven in Wageningen. Eindelijk kon ik daar weer één van de hoog op mijn to-do-lijst staande  punten wegstrepen: een bezoek aan Hotel De Wereld. Daar is zoals jullie weten op 5 mei 1945 de capitulatie van het Duitse leger in Nederland getekend. Een historisch moment natuurlijk. Daar moet je één keer in je leven geweest zijn, vind ik. Wie daar indertijd ook met zijn neus bij zat, was onze altijd liegende en iedereen bedriegende hofnarprins Bernard, die behalve een scherp oog voor zijn eigen belangen, ook een goede neus had voor leuke fotomomentjes.

Hotel de Wereld in 1945

Waarom fascineert die man me na al die jaren nog steeds zo, vraag ik me wel eens af? Als persoon is hij eigenlijk in het geheel niet interessant. Niet veel meer dan een oppervlakkige scharrelaar, altijd op zoek naar voordeeltjes voor zichzelf en naar waar je met je neus op de voorste rij kunt staan. Maar sinds kort denk ik dat ik het weet. Het is niet de man zelf die me interesseert, maar het soort man dat hij is. Er lopen er namelijk veel meer rond zoals hij. Denk maar eens aan iemand als Donald Trump. Wat voor soort man (of vrouw, dat kan ook) moet je zijn om een "prins Bernard" te zijn?

Capitulatie, Bernard rechts onder, als enige rokend

Het belangrijkste herkenningspunt is dat alles wat ze doen gericht is op het eigen voordeel. Soms lijkt het of ze wel ze iets voor anderen doen (dat doen ze ook regelmatig) maar het doel is altijd: als ik dit voor jou doe, doe jij later weer wat voor mij. En hierin gaan ze heel ver. Wie niets voor ze kan betekenen heeft geen enkele waarde. Bernard functioneerde zo en verborg dat handig. Maar Trump is daar openlijk en keihard in. 
Opvallend is ook dat ze altijd denken in termen van vriend en vijand. Die "vijand" hebben ze namelijk nodig om hun "vrienden" te mobiliseren en voor zich te laten werken. Het conflict is het vliegwiel van hun bestaan. Het houdt hen in het centrum van de belangstelling. Als het conflict er niet is, wordt het gecreëerd. 
Schaamte is hen ook totaal vreemd. Daar heb je namelijk een geweten voor nodig en dat hebben ze niet. En vanzelfsprekend zijn het "haantjes". Vooraan staan en de macht hebben, daar gaat het om.

zaal van de capitulatie in 2018

Dit soort mensen zijn eigenlijk een soort inbrekers. Ze dringen je huis in op zoek naar wat voor hen van waarde is, vernielen ondertussen van alles, nemen mee wat ze willen hebben en vertrekken weer door de achterdeur. Maar wat deze "inbrekers" ook vaak doen, ogenschijnlijk zonder enige reden, is een stinkspoor nalaten. Vaak gaan ze uitgebreid in je woonkamer zitten poepen.
Toch denk ik dat dit wel verklaarbaar is. Je kunt de "Bernard-inbrekers" misschien het best vergelijken met honden en andere dieren die een territorium hebben. Dat markeren ze met hun ontlasting om aan te geven dat dit gebied van hen is en dat andere "Bernard-honden" hier weg moeten blijven.

Daarom ben ik er bijna zeker van dat Bernard in 1945 (het jaar van mijn geboorte) in Hotel de Wereld behoefte had om daar als totaal ongewenste persoon - en hij had er ook niets te zoeken - ook zijn "Bernhard-hondenspoor" uit te zetten. Ik hoor het hem zeggen met zijn Duitse kraakstem: "Ober, waar ist das toilet?" Als de beleefde ober de "geachte hoogheid" daar gebracht heeft, zie ik het vervolg voor me. Met groot genoegen draait Bernard er een grote, dikke, stinkende drol, kijkt keurend om, doet zonder door te spoelen de deur achter zich dicht en gaat met een tevreden glimlach op zijn gezicht weer terug naar de echte generaals, onderweg een schalkse blik werpend op de aantrekkelijke jonge dame achter de bar.

Dit in de prins Bernardzaal overdenkend na het nuttigen van mijn warme chocolademelk met appeltaart, kon ik geen weerstand bieden aan de verleiding om zelf ook naar het toilet te gaan en daar uitgebreid te gaan zitten poepen. 
"Ja", hoor ik jullie nu zeggen: "Maar ben je dan eigenlijk ook niet een soort "Bernard"? Misschien wel, maar toch niet helemaal. Want ik heb namelijk wel doorgespoeld.