Mark en Willem-Alexander in gesprek

"Daar weet ik niks van, joh". Dat was het antwoord van Willem-Alexander op de vraag van Mark Rutte hoe het zat met de belastingdeal die in 1973 met de Oranjes gesloten was. Even in het kort.
Op aandringen van prins Bernard en toenmalig koningin Juliana - waarschijnlijk het meest door eerstgenoemde - is er in 1973 een geheime overeenkomst gesloten tussen de belastingdienst (lees het ministerie van Financiën) en het koninklijk huis. De belasting die de Oranjes net als ieder ander over hun vermogen moeten betalen - niemand weet hoe veel dat is . . . - krijgen zij gecompenseerd in de vorm van een toelage op hun jaarlijkse, ook belastingvrije, vergoedingen.

Veertig jaar lang heeft de koninklijke familie van deze voor iedereen verzwegen deal kunnen profiteren. Alles bij elkaar opgeteld kom je dan uit op ongeveer € 8 à 9 miljoen. En onze brave Willem wist daar niets van . . . Geloof jij het? Natuurlijk niet. 
Daarom hebben wij onze speciale verslaggever er maar weer op uitgestuurd. En deze tovenaar heeft weer één van zijn kunstjes geflikt. Vraag mij niet hoe, maar het is hem gelukt het hele gesprek tussen Willem en Mark in paleis Noordeinde op te nemen. Het staat hieronder.

Nog iets bijzonders. We weten nu ook dat Willem en Mark, twee Haagse jongens, als ze onder elkaar zijn voor de lol plat Haags met elkaar praten. Maakt het nog veel leuker. Tip: lees het hardop, dan snap je het meest.

W(illem): Hallo pikkie, hoe gaat ie?

M(ark): Nâh goed. Met jou?

W: Mag niet klagen. Mâh latuh we mâh gauw beginnen, want ik mot met Max vanmiddag oâk nog nâh duh sauna. Met un pâh andeâhre stellen eâhrbè. Gezellig in je blotuh kont un beitje ouwehoeâhren. Je kent dat wel.

M: Oké. Eiâhrst mâh even wat van duh weik op televisie was. Die belastingdeal van Beâhrnard en Juul destèds. Dat is bès wel un dingetje. Niet omdat eâh die pâh centuh mei gemoèd zèn, mâh je weit hoe dat gaat. Allemaal geouwehoeâh in duh Kameâh en in duh peâhrs. Hoe zullen we dat aanpakken?

W: Ja die ouwe Benno was natuuhrrelèk un linkmiechel. Duh regelduh ut wel. Elke keiâh als die centuh binnen kwamen, lag die wèâh in un deuk en moestuh we hôhen hoe hè die rauie rakkeâh Den Uyl bè duh poât had gehad.

M: Mâh we zèn nu 40 jâh veâhrdeâh en ut ligt wel op me bôhdje. Ik hep eâh in feèt niks mei tuh maken, mâh ik mot me wel veâhrantwoâhden.

W: Joh, maak je niet druk. Ik zeg gewoân dat ik eâh niks van weit. Gewoân tuh lang geleden. En dan zeg jè dat je dat grondig zal latuh ondâhzoeken. Veâhrvolgens gebeurt eâh gewoân gein moeâh meiâh.

M: Ja, goed idei. Net als bè dat Oekraïne-refeâhrendum. 

W: Ja, goed zo. Je leiâhrt ut wel, jochie. Probeiâh eâh nog mâh un pâh jaâhrtjus aan vast tuh plakken. Goed voâh ons allemaal.

M: Mâh nog even wat andeâhrs. Hoe is dat gegaan met die schildeâhrèen uìt ut archief die jè en je broeâhrs en neven en nichtuh veâhrkocht hebben. Hebbuh julie die centuh gewoân in je èguhn zak gestoken?

W: Ja, wat dacht jè dan? Die dinguh lagen toch mâh tuh rottuh en tuh stinken. We hebbuh eâh met z'n allen un gènig feistje van gebouwd in Argentinië in ein huis van duh familie van Max. Dâh is heil wat drank doâhhein gegaan. Dat kan ik je veâhrzekeâhren.

M: En Willem, wat was dat nâh van dat paaltje met die auto bè Drakestèn?

W: Ach, me moedeâh die kan niet rèden. Ze zè tegen die Petmans van duh marechaussei dat ze wel langs één paaltje kon met dat autoâtje. Kon natuuhrrelèk niet. Toen heift ze gezegd dat ut hâh kapsteâh was die hâh helm moès repareâhren. Nâh veâhrdeâh gein geouwehoeâh meiâh We doen un bieâhtje en ik ga nâh duh sauna. Ga je me, even lekkeâh zwetuh. 

M: Nei, nei, dank je. Mè niet gezien.

W: Kindeâhrachtig.