Willem is dood

Vanmiddag is mijn hond Willem gestorven. Een tumor onder zijn anus, die een half jaar eerder operatief verwijderd was, is weer teruggekomen en gaan ontsteken. Het werd nu een weeïg stinkende, bloedende  bobbel. Medicijnen hielpen niet. Een tweede operatie en andere medicijnen zouden niet meer tot genezing of zelfs maar tot enige verbetering leiden. Toen moest ik de moeilijke beslissing nemen die ik vanmiddag genomen heb. Met zijn kop op mijn schoot is hij ingeslapen, waarna de dierenarts hem de laatste injectie heeft gegeven.

Het liefst zou ik nu pagina's vol typen met verhalen over hoe leuk Willem was. Hoe voor mij onverwacht veel  mensen gek op hem waren. Over al die mensen die ik helemaal niet kende en mij vol verwachting vroegen, als ze ons samen zagen: "Is dat nou Willem?" Over hoe ondeugend, eigenwijs en grappig hij kon zijn. Over al die andere heerlijke en ontroerende momenten met Willem. Maar dat ga ik allemaal niet doen. Waarschijnlijk is het alleen "leuk" voor mezelf om het allemaal op te schrijven. Misschien is het een doorzichtige en ook zinloze poging om hem nog even bij me houden. Maar dat gaat toch niet. Willem is dood. Veel te vroeg, nog maar ruim 4 jaar oud. Afgezien van dat rot gezwel op die rot plek kerngezond. En dat is triest.

Op manboothond.nl staan meer filmpjes met Willem in de hoofdrol.