Herinnering aan Hans Vandersmissen

In een plakboek van 1978 zag ik deze foto pas weer terug. Oudere zeilers en alle leden van de club van Drascombe-eigenaren zien onmiddellijk wie de jongeman op de foto is, Hans Vandersmissen.
Ik woonde in die tijd in Hellevoetsluis. Daar had ik ook een scheepje, een Kolibri 560.
Op een middag zag ik de Pride of the Fleet van Hans in de haven liggen. Met dit scheepje, een Drascombe Longboat met een kleine kajuit, zeilde hij zonder motor meerdere keren naar Engeland.

Door deze opmerkelijke reizen en de manier waarop hij daarover in de Waterkampioen schreef, was hij in korte tijd een Bekende Nederlandse Zeiler (BNZ-er) geworden. Ik ging naar hem toe, maakte een praatje en vroeg of ik een foto van hem en zijn vriendin mocht maken. Deze foto heb ik hem later opgestuurd, waarna we een tijdje met elkaar gecorrespondeerd hebben. Jaren later, we hadden zeker 10 jaar geen contact meer gehad, zag ik Hans in Den Helder.  Uiteraard herkende ik hem direct, een BNZ-er per slot van rekening. Maar tot mijn grote verbazing zei hij zonder een moment van aarzeling en alsof het gewoonste zaak van de wereld was, bij de eerste blik die wij wisselden: "Hallo Jaap, hoe gaat het met je?" Als zoiets gebeurt, dan ben je een fan voor het leven. Dat moge duidelijk zijn. 

Hans Vandersmissen in de "Pride of the Fleet

Maar nu ben ik het nog veel meer. Want na vele jaren zeezeilen in verschillende stevige kajuitzeiljachten, heb ik een vergelijkbaar scheepje als Hans gekocht, een Drascombe Coaster, Hollandia's Glorie genaamd. En zeil ik in hetzelfde gebied waar Hans het grootste deel van zijn zeilende leven gevaren heeft, de Waddenzee.
Na de stugge golven van de Noordzee, de verraderlijkheid van de Golf van Biskaje, de lange deining van de Keltische Zee en de loeiende stroom van het Engelse Kanaal, zoek ik nu met een klein licht scheepje mijn weg door de geulen en prielen en over de platen en banken van de Waddenzee. Ik heb vast moeten stellen dat ik hier weer een echte beginner in ben. En ik weet nu al zeker dat ik nooit de magiër van de Wadden zal worden die Hans ooit was.  

Inderdaad "was', want drie jaar geleden op 12 oktober 2009, is Hans Vandersmissen overleden, 58 jaar jong. Hoe vaak heb ik afgelopen zomer niet gedacht, mijn weg zoekend over de ondieptes onder de Waddeneilanden: hoe mooi zou het zijn als Hans me nu tegemoet zou varen en weer tegen me zou zeggen: "Hallo Jaap, hoe gaat het met je?"