ZIENDEROGEN ZUIDWAARTS-15: Adiós!

De reis is nog niet voorbij, eigenlijk pas op de helft. Maar dit is mijn laatste blog in de serie ZIENDEROGEN ZUIDWAARTS. Aan een periode van ruim 5 weken alleen reizen is namelijk een eind gekomen. Op maandag 1 mei is Marja op het vliegveld in Alicante aangekomen. Samen . . .
  . . . gaan we de reis voortzetten. Eerst zwervend door Spanje en dan geleidelijk aan weer naar het noorden. Is er dan niets meer om over te schrijven, vraag je je misschien af. Natuurlijk wel. Maar er is een groot verschil tussen alleen en samen reizen. Als je alleen bent, is er niemand met wie je over je verbazing kunt praten, of over wat je ziet, of als je bijzondere ontdekking doet. En dan is blogjes schrijven een goed middel om daar uiting aan te geven. Of, zoals dat tegenwoordig heet, het “te delen”. Samen met Marja gaat dat “delen” veel eenvoudiger: je praat er gewoon samen over.

Maar als jullie nu denken dat je een soort mager substituut voor Marja geweest bent, dan heb je het mis. Ik heb veel plezier beleefd aan het schrijven dan deze berichten. Ik hoop ook dat een aantal mensen ze met plezier gelezen heeft. Schrijven is een eenzame bezigheid. Het is een soort praten tegen iemand die je niet ziet. Sterker, eigenlijk tegen niemand in het bijzonder. Een soort samenvloeiing van mensen die je kent, waarvan je denkt dat het ze misschien interesseert. Eenrichtingsverkeer dus. En dat resulteert altijd in twijfel of het wel je moeite waard is wat je doet. Daarom was ik blij met de reacties die ik direct en indirect gekregen heb. Ze hebben mij gesterkt en gestimuleerd. Mijn dank daarvoor.

Tot slot wens ik iedereen een heel mooie zomer toe. En tot alle familie, vrienden en bekenden: Adiós!