Als jullie dit lezen, ben ik vertrokken. Met de camper naar het zuiden van Spanje. Naar het land van Don Quichot, de beroemde romanfiguur van de schrijver Miguel de Cervantes (1547 - 1616). Weet je wel, de lange, magere ridder op zijn oude paard Rocinante en zijn dikke knecht Sancho Panza. In het boek De vernuftige edelman Don Quichot beleven zij door de dwaze ideeën van deze vreemde ridder de meest bizarre avonturen.
Onderweg stel ik mij voor dat deze Don Quichot zo'n beetje mijn alter ego is. Een rare gedachte? Helemaal niet. Qua postuur komen we aardig overeen. Ook ik zie mezelf een beetje als een oude, dolende ridder. Ik heb ook een kleine metgezel, hond Arie. Mijn stalen ros is een oude camper. En in het dagelijks leven heb ik ook nogal eens het gevoel dat ik tegen windmolens aan het vechten ben. Overeenkomsten genoeg, niet?
Nog een week te gaan tot 15 maart, verkiezingsdag voor de Tweede Kamer. De kranten staan vol met artikelen over de partijen, hun programma's en de lijsttrekkers. En toch lijkt het er op dat er meer zwevende kiezers zijn dan ooit. Ook ik ben een zwevende kiezer, zij het redelijk koersvast. Mijn twijfel is: moet ik met mijn hoofd stemmen of met mijn hart? Moet ik stemmen op de partij die mij het meest overtuigt maar zeker geen deel van de macht gaat worden? Of ga ik kiezen voor de partij die daarbij in de buurt komt, maar die misschien wel een aantal goede ideeën waar kan maken?
