In ons kneuterige, platte, beschermende, "doe maar gewoon dan doe je gek genoeg" landje voelen wij ons gauw een held. Vooral, zoals ík nu ook, met een toetsenbord onder onze vingers voor een scherm. Dan kunnen we zonder enig persoonlijk risico, meestal anoniem natuurlijk, alles en iedereen afzeiken. Niets is goed en niemand kan er wat van. Maar we zijn alleen maar "helden" omdat er voor ons niets op het spel staat.
