Vanmiddag was ik in het centrum van de stad waar ik woon (Leeuwarden) en dacht ik: laat ik nog één keer door de V&D lopen. Straks zijn die deuren gesloten en is ook "ons volkswarenhuis" geschiedenis geworden. Eigenlijk is V&D als warenhuis natuurlijk al lang geschiedenis. Het warenhuis waar de mensen nu en in de toekomst door heen dwalen om te kopen wat ze willen, heet namelijk INTERNET. Je loopt niet meer, maar je zit en typt, veegt of raakt op het scherm aan wat je wilt hebben. En dan krijg je dat de volgende dag thuisbezorgd voor een prijs waar gewone winkels met hun kosten voor personeel, ruimte en inrichting niet tegenop kunnen. Wat wil je nog meer?
Afgelopen week was ik weer eens met de camper op inspectiereis door ons mooie land. Eén van mijn doelen was het Nationaal Militair Museum in Soest. Dat is een nieuw museum in een prachtig ontworpen gebouw, op de plaats waar vroeger de militaire vliegbasis Soesterberg was. Nu is dat een uitgebreid natuur- en wandelgebied geworden.
Het is al weer bijna een week geleden dat het Foppe de Haan (tijdelijk trainer bij de voetbalclub Heereveen, voor de voetbalhaters die nu waarschijnlijk massaal stoppen met lezen) tijdens de nabespreking van de wedstrijd van zijn club tegen FC Roda "brak". Nu is "breken" niet het goede woord, hij toonde zijn emoties over het spel van "zijn" jongens. Maar hij deed dat op een manier die in de stoere (voetbal)wereld niet gebruikelijk is: hij was (bijna) in tranen. En omdat dit zo ongebruikelijk is, wordt deze gebeurtenis uitgebreid schriftelijk en mondeling bij diverse media nabeschouwd. Of beter gezegd: over door geouwehoerd.
Stel je bent een jonge moslim, geboren en getogen in Frankrijk en je woont in een banlieue in Parijs. Dan ziet je leven er als volgt uit. Solliciteren heeft geen zin. Bij het horen of lezen van je Arabische naam wordt je sollicitatie direct terzijde gelegd. Kom je buiten je wijk, dan word je op grond van je uiterlijk regelmatig aangehouden door de politie.
