Oog in oog met de IJstijd

Afgelopen weekend was ik met het kampeerbusje in Zwarte Haan, een dorpje van ongeveer 10 huizen langs een bij de Waddendijk uitkomend doodlopende weg. In het busje snorde de kachel, maar buiten vroor het en op de dijk stond er een strakke, koude zuidoosten wind . . .

Ajax kampioen van de schande

Omdat 12.000 mensen bij het Johan Cruijff Arena het nodig vonden om afgelopen zondagmiddag tegen elkaar aan geperst te gaan staan zingen en schreeuwen, zullen nu waarschijnlijk 50 tot 150 mensen zijn besmet met het Corona-virus, is de schatting van virologen. Dieptriest natuurlijk als je weet dat de ziekenhuizen in het hele land door de niet aflatende stroom van coronabesmettingen zo vol liggen, dat veel operaties weken moeten  worden uitgesteld. Ook die met veel urgentie, zoals bij mensen met kanker en hart- en vaatziekten. De beelden van deze schandelijk gebeurtenis moeten ook een klap in het gezicht zijn geweest van alle medewerkers in de ziekenhuizen die overbelast, soms zelf ziek of opgebrand, met gevaar voor eigen leven zich al een jaar lang uit de naad werken om de duizenden coronapatiënten zo goed mogelijk te behandelen.

Veel vragen over V-dag

Op maandag 12 april is mijn V-dag: vaccinatiedag. Maar het voelt als Vrijheids-dag. Ongeveer twee weken geleden kreeg ik een uitnodiging om een datum te kiezen om mijn coronavaccinatie te mogen ontvangen. Aanstaande maandag was met nog twee andere data de eerste mogelijkheid. Ik moet er wel voor naar Franeker, want in de stad waar ik woon, Leeuwarden, kon ik niet geprikt worden. Wel later in Sneek en Drachten. 

IJsplezier vlak bij huis

Gedicht: Nederland

Het gedicht Nederland is van de nieuwe Dichter des Vaderlands Lieke Marsman (1990). Het is haar eerste gedicht in deze functie. Ik ga het hier niet aanbevelen met mijn kreupele complimenten, maar het is meer dan de moeite waard om het te lezen. En helemaal als je weet wie deze jonge dame is. Googelen dus!

Nederland 

Je nostalgie is oprecht, maar je rookworst is nep"
Je boodschap is groen, maar aan je platform kleeft bloed
Je algoritme sadistisch, je vangnet een hoepel
Je bijstand gekort, terwijl optimisme een plicht is

Je plan radicaal, wanneer de camera draait
Je vaccinatiegraad hoog, als je managers telt
Je vrijheid een waakvlam, democratie polyester
En niemand die weet wat je ware gezicht is

Je geweten, verleden opinies, experts
Je consultants, commissies, obsessies, je taal
Je vergeten kwitanties met het hele verhaal
En je schoorvoetende sorry, dat aan niemand gericht is

Je hoort 'het begin van het einde', denkt: einde
steeds vaker. Aan deze maskerade van nevenschade
met op de achtergrond het gerinkel van centen
Je bent een winkel, zegt men - die dicht is

Bij gebrek aan natuurijs ben je een schaatser die zwemt
Dus zwem je langzaam omhoog naar een boei, waar het licht is
En wee wat zich wreekt, je bent een burger die stemt
Het is bijna lente. Je bent moe, maar je bent er nog

Vraag niet hoe, maar je bent er

Lieke Marsman

 

Brief aan alle collega-senioren

Beste collega-senior,

Afgeschrikt door horrorverhalen over het CBR (Centraal Bureau voor Rijvaardigheid) in de media  heb ik meer dan een jaar in de rats gezeten of ik na een medische keuring als bijna 75-jarige mijn rijbewijs wel op tijd kon laten verlengen. Voor een evt. afkeuring was ik niet bang, maar er werd melding gemaakt van wachttijden van meer dan jaar. Wat hierbij het probleem of de problemen waren, daar had en heb ik nog steeds geen idee van.

LEVENSLANG - Deel 1. Voorbereiding

LEVENSLANG is een verhaal in vier delen over een traumatische gebeurtenis in het leven van drie mensen: Margriet, Onno en Johan. Zij vertellen vanuit hun eigen perspectief en beleving over dit trauma en wat daar de gevolgen van waren.

Aan het eind van het laatste deel staat een kort nawoord van de schrijver.

Margriet
Het kan niet anders of de collega's bij de apotheek moeten die vrijdag iets aan mij gemerkt hebben. Ik was zo in beslag genomen door wat ik dat weekend van plan was te gaan doen dat ik fouten maakte. Eén keer gaf ik zelfs een patiënt de verkeerde medicijnen mee. Ze kwam een uur later terug met de vraag of het klopte dat de kleur van haar pillen veranderd was. . . .